19
فرهنگ نامه زیارت عتبات بر پایه منابع معتبر

المُطيعَةَ لَكَ السّامِعَةَ، السَّلامُ عَلَيكُم أيُّهَا المَلائِكَةُ المُوَكَّلونَ بِهذَا المَشهَدِ المُبارَكِ ورَحمَةُ اللّهِ وبَرَكاتُهُ.

بِإِذنِ اللّهِ وإذنِ رَسولِهِ وإذنِ خُلَفائِهِ، وإذنِ هذَا الإِمامِ، وبِإِذنِكُم صَلَواتُ اللّهِ عَلَيكُم أجمَعينَ، أدخُلُ هذَا البَيتَ مُتَقَرِّبا إلَى اللّهِ بِاللّهِ ورَسولِهِ مُحَمَّدٍ وآلِهِ الطّاهِرينَ، فَكونوا مَلائِكَةَ اللّهِ أعوانى، وكونوا أنصارى، حَتّى أدخُلَ هذَا البَيتَ وأَدعُوَ اللّهَ بِفُنونِ الدَّعَواتِ، وأَعتَرِفَ للّهِ بِالعُبودِيَّةِ، ولِهذَا الإِمامِ ولاِبائِهِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِم بِالطّاعَةِ.

سپس هنگام ورود، پاى راست را مقدّم بدار، و صد مرتبه تكبير(اللّه‏ اكبر) بگو و در برابر ضريح بايست....۱

سوم: اين كه هنگام وارد شدن، پاى راستش را پيش بگذارد و هر گاه خواست خارج شود، با پاى چپ بيرون بيايد.

چهارم: در صورت امكان و عدم مزاحمت براى ديگران، در كنار ضريح بِايستد، و در غير اين صورت، هر چه نزديك‏تر باشد، بهتر است.۲

پنجم: در حال زيارت، رو به زيارت شونده و پشت به قبله بِايستد، و از خداوند متعال، به حقّ خودش و به حقّ صاحب آن قبر، بخواهد كه او را شايسته بهره‏مندى از شفاعت، قرار دهد، و در دعا پافشارى و اصرار نمايد. سپس به طرف بالاى سر قبر بيايد و رو به قبله كند و دعا نمايد.

1.. المزار الكبير : ص ۵۵۵ ح ۱ و ص ۵۴ ح ۱ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۲ ص ۱۴۵ .

2.. ر . ك : ص ۴۹ (باب سوم / زيارت دوم : فرحة الغرى) و ص ۵۲ (زيارت چهارم : المزار الكبير) . نيز : ر.ك : الكافى : ج ۴ ص ۵۵۱ ح ۲ .


فرهنگ نامه زیارت عتبات بر پایه منابع معتبر
18

روز قيامت، روز نياز و نادارى و بينوايى‏ام، قرار ده.

دوم: ايستادن بر آستانه حرم و دعا كردن و اجازه ورود خواستن با استفاده از عباراتى كه در احاديث، آمده است. اگر احساس خشوع و رقّت در دل زائر پيدا شد، وارد شود، و گر نه، بهتر است كه درنگ كند و هر گاه چنين حالتى پيدا كرد، وارد شود ؛ زيرا مهم‏ترين هدف، حضور قلب است تا بتواند از رحمت نازل شده از سوى پروردگار، برخوردار گردد.

صاحب المزار الكبير از عالم شريف و بزرگوار، ابو المكارم حمزة بن على بن زُهره، نقل مى‏كند كه:

هنگامى كه زيارت هر يك از امامان عليهم‏السلام را اراده كردى، بر درگاهش بِايست و بگو:

اللّهُمَّ إنّى قَد وَقَفتُ عَلى بابِ بَيتٍ مِن بُيوتِ نَبِيِّكَ وآلِ نَبِيِّكَ عَلَيهِ وعَلَيهِمُ السَّلامُ، وقَد مَنَعتَ الدُّخولَ إلى بُيوتِهِ إلاّ بِإِذنِ نَبِيِّكَ، فَقُلتَ: «يا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِىِّ إلاّ أنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ».۱

اللّهُمَّ إنّى أعتَقِدُ حُرمَةَ نَبِيِّكَ فى غَيبَتِهِ، كَما أعتَقِدُ فى حَضرَتِهِ، وأَعلَمُ أنَّ رُسُلَكَ وخُلَفاءَكَ أحياءٌ عِندَكَ يُرزَقونَ، يَرَونَ مَكانى فى وَقتى هذا، ويَسمَعونَ كَلامى، وأَ نَّكَ حَجَبتَ كَلامَهُم، فَإِنّى أستَأذِنُكَ يا رَبِّ أوَّلاً، وأَستَأذِنُ رَسولَكَ صَلَواتُكَ عَلَيهِ وآلِهِ ثانِيا، وأَستَأذِنُ خَليفَتَكَ الإِمامَ المُفتَرَضَ عَلَىَّ طاعَتُهُ فِى الدُّخولِ فى ساعَتى هذِهِ، وأَستَأذِنُ مَلائِكَتَكَ المُوَكَّلينَ بِهذِهِ البُقعَةِ المُبارَكَةِ

1.. احزاب: آيه ۵۳.

  • نام منبع :
    فرهنگ نامه زیارت عتبات بر پایه منابع معتبر
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 28290
صفحه از 510
پرینت  ارسال به