گفتم: آرى، فدايتان شوم! در آن، نماز مىخوانم.
فرمود: «به آن مسجد برو كه هيچ گرفتارى به آن جا نمىرود، جز آن كه خداوند گرفتارىاش (يا فرمود: حاجتش را) برآورده مىسازد. در اين مسجد، سنگ زِبَرجدى قراردارد كه تصوير هر پيامبر و جانشينى در آن هست».۱
در كتاب «المزار الكبير» از ابو بصير نقل شده كه: امام صادق عليهالسلام به من فرمود: «اى ابا محمّد ! گويا هماكنون، اقامت قائم عليهالسلام همراه با اهل و خانوادهاش را در مسجد سهله مىبينم».
گفتم: آيا منزلش آن جاست فدايت شوم؟!
فرمود: «آرى. آن جا منزل ادريس عليهالسلام است. آن جا منزل ابراهيم خليل الرحمان عليهالسلام است. خداوند، هيچ پيامبرى را برانگيخته نساخت، مگر آن كه آن جا نماز خواند و آن جا مسكن خِضر عليهالسلام است. كسى كه در آن اقامت كند، همانند كسى است كه در خيمه پيامبر خدا اقامت كرده باشد. هر مرد و زن مؤمنى، دلبسته اوست و در آن سنگى است كه تصوير همه پيامبران در آن است. هيچ كس در اين مسجد نماز نخوانْد و با نيّت خالص دعا نكرد، مگر آن كه خداوند، او را با برآورده شدن حاجتش برگردانْد و هيچ كس به آن پناه نبرد، مگر آن كه خداوند، او را از آنچه مىترسد، پناهش داد».
من گفتم: چه فضيلتى!
فرمود: «باز هم برايت بگويم؟».
گفتم: آرى.
فرمود: «اين مسجد، از آن جاهايى است كه خدا دوست دارد در آنها به درگاهش دعا شود و هيچ روز و شبىنيست، جز آن كه فرشتگان اين مسجد، را زيارت مىكنند و در آن به عبادت خدا مىپردازند. اى ابو محمّد! اگر من نزديك
