۳۴.مزار سيّد ابو القاسم خويى (م۱۴۱۳ق)

سيّد ابو القاسم خويى در سال ۱۳۱۷ق در خوى به دنيا آمد. وى، از مشاهير فقها و اصوليون و مراجع تقليد معاصر، و شاگرد بزرگانى همچون محقّق اصفهانى و علاّمه نائينى بود. او صاحب تأليفات گران‏سنگى در فقه، اصول و رجال است.او در سال ۱۴۱۳ ق در كوفه وفات يافت. قبر وى در حجره ۳۱ صحن مطهّر، ضلع شرقى، در ورودىِ مسجد خضراء واقع است.^۱

۳۵.مزار سيّد عبدالأعلى موسوى سبزوارى (م ۱۴۱۴ ق)

فقيه و قرآن‏پژوه بزرگ جهان تشيّع، در هجدهم ذى‏حجّه ۱۳۲۸ ق، در سبزوار ديده به جهان گشود. اين عالم وارسته، بعد از عمرى‏تدريس و تحقيق و تأليف، در روز دوشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۷۲ ش (۲۷ صفر ۱۴۱۴ ق) در نجف اشرف درگذشت و برخى معتقدند كه توسط رژيم بعث عراق، مسموم و شهيد شده است. وى در مدرسه خودش در شارع الرسول، جنب بيت حضرت امام خمينى دفن گرديد.^۲

۳۶.مزار شهيد شيخ مرتضى بروجردى (م۱۴۱۸ق)

شيخ مرتضى بروجردى، فرزند مرحوم آية اللّه‏ حاج شيخ على محمّد بروجردى، متولّد ۱۳۴۸ق است. در خلال سال‏هاى متمادى، موفّق به تأليف تقريرات درس استادش آية اللّه‏ خويى در زمينه فقه و اصول در حدود چهل جلد شد كه شانزده جلد آن به نام مستند العروه الوثقى چاپ گرديده است. وى پس از آية اللّه‏ خويى، به مقام مرجعيت رسيد؛ ولى سرانجام در سحرگاه بيست و چهارم ذى الحجّه سال ۱۴۱۸ق، مورد تهاجم مزدوران صدام قرار گرفت و به شهادت رسيد و در وادى السلام، به خاك سپرده شد.^۳

۳۲.مزار سيّد مصطفى خمينى (م۱۳۵۶ش)

سيّد مصطفى خمينى، فرزند ارشد امام خمينى، در سال ۱۳۰۹ ش (۱۳۴۹ ق) در قم به دنيا آمد. همراه امام از ايران به تركيه و عراق رفت. وى علاوه بر حضور در درس پدر، تدريس هم داشت و افزون بر اجتهاد در فقه و اصول، در علوم معقول و منقول نيز داراى تبحّر بود. وى در يكم آبان ۱۳۵۶ ش در ۴۷ سالگى به صورت مشكوكى در گذشت و در جوار امير مؤمنان عليه‏السلام به خاك سپرده شد. معروف بود كه ايشان به دست عوامل ساواك شهيد شد. به فرموده امام خمينى، اين حادثه از «الطاف خفيه الهى» بود ؛ زيرا مجالس يادبود ايشان زمينه‏ساز حمايت‏هاى گسترده مردم از امام بر ضد حكومت شاه گرديد و به پيروزى انقلاب اسلامى در ايران انجاميد. ايشان در ايوان طلاى حرم در اتاق كوچكى، بين مناره شمالى و مقبره علاّمه حلّى، به خاك سپرده شد.^۱

۳۳.مزار شهيد سيّد محمّدباقر صدر (م۱۴۰۰ق)

شهيد آية اللّه‏ سيّد محمّدباقر صدر، در سال ۱۳۵۳ ق، در كاظمين به دنيا آمد. وى داراى استعداد شگرفى بود و به سرعت به مدارج بلند علمى دست يافت و در سنين جوانى، آثار ارزنده‏اى در رشته‏هاى گوناگون تأليف نمود. وى عالمى مجاهد بود و توسط رژيم بعث عراق، تحت فشارهاى سنگين، چون حصر و زندان و شكنجه قرار گرفت. در نهايت نيز به همراه خواهر دانشمندش بنت الهدى، در ۲۳ جمادى الاُولى ۱۴۰۰ ق (نوزدهم فروردين ۱۳۵۹ ش) توسط صدام، مظلومانه به شهادت رسيد و در وادى السلام دفن گرديد. سپس به نقطه كنونى منتقل گرديد واكنون داراى بارگاه باشكوهى است.^۲