۲۴.مزار سيّد على قاضى طباطبايى (م ۱۳۶۶ق)
سيّد على قاضى طباطبايى، متولّد ۱۲۸۲ق، در تبريز بود. اين عارف و عالم برجسته، فرزند آية اللّه سيّد حسين قاضى و از شخصيتهاى كمنظير معاصر عرفان در شيعه است. او استاد بزرگانى چون علاّمه طباطبايى و آية اللّه بهجت بوده است. وى در چهاردهم ربيع الأول ۱۳۶۶ ق، در ۸۳ سالگى وفات نمود، و در قبرستان وادى السلام نجف، نزد پدر خود، به خاك سپرده شد.۱
۲۵.مزار شيخ محمّدحسين كاشف الغطا (م ۱۳۷۳ق)
شيخ محمّدحسين كاشف الغطا در سال ۱۲۹۴ ق، در محلّه عماره نجف ديده به جهان گشود. پدر او شيخ على (م ۱۲۵۳ ق) و جدّش شيخ جعفر كاشف الغطا (م ۱۲۲۸ ق)، پرآوازهترين افراد اين خاندان اند. وى هماره در مسائل سياسى ورود مىكرد. نظريه ولايت فقيه وى و كتابهاى سودمندش از جمله كتاب اصل الشيعة و اُصولها قابل توجهاند. او در ذى قعده ۱۳۷۳ ق وفات يافت. مزار وى در آرامگاه خانوادگى در محلّه العماره در شمال غربى حرم مطهر، شارع امام زين العابدين غربى واقع شده است.۲
۲۶.مزار سيّد عبد الحسين شرفالدين(م ۱۳۷۷ق)
سيّد عبد الحسين شرف الدين، در سال ۱۲۹۰ ق، در كاظمين متولّد شد. وى علاوه بر تحقيق و مناظرات علمى و اعتقادى، به مرتبه بلند فقاهت و اجتهاد دست يافت. بسيارى از آثار خطّى شرف الدين، در كشاكش مبارزه و هجرت، به دست فرانسويان به آتش كشيده شد و از بين رفت. با اين حال، آثار قلمىِ جاودانى چون: