۶.مزار خاندان سيّد مهدى بحر العلوم (۱۲۱۲ق)

سيّد محمّدمهدى طباطبايى معروف به بحر العلوم، متولّد سال ۱۱۵۵ق و متوفّى ۱۲۱۲ق است. آرامگاه وى و فرزندانش در حجره‏اى كنار مسجد شيخ طوسى در شارع طوسى قرار دارد كه درب آن به حيات مسجد باز است. اين آستان، داراى گنبد و عمارت بسيار زيبا و كاشى‏كارى شده در اواخر قرن چهاردهم هجرى است.

علاّمه بحر العلوم علاوه بر كارهاى علمى، بويژه تعيين ميقات‏هاى احرام و حدود منا و عرفات، اقدامات فراوانى در آبادانىِ مرقد مطهّر امام على عليه‏السلام انجام داد.^۱

۷.مزار صاحب جواهر (م ۱۲۶۶ق)

محمّدحسن نجفى معروف به صاحب جواهر (متولّد حدود ۱۲۰۰ ق) از فقهاى نامدار شيعه و صاحب كتاب ارزشمند جواهر الكلام فى شرح شرايع الاسلام است. وى شاگردانى چون شيخ انصارى داشت. پس از وفات در شعبان ۱۲۶۶ ق، در مقبره‏اى كه به نام ايشان مشهور است، به خاك سپرده شد. اين مقبره در جنب مسجدش در محله العماره در شمال غرب حرم مطهّر، شارع امام زين العابدين غربى واقع شده است.^۲

۸.مزار علاّمه شيخ مرتضى انصارى (م۱۲۸۱ق)

علاّمه شيخ مرتضى انصارى دزفولى، متولّد ۱۲۱۴ق، فقيه و اصولى و مرجع بزرگ شيعه و شاگرد صاحب جواهر در سال ۱۲۸۱ ق، در نجف از دنيا رفت و در ورودىِ باب القبله صحن مطهّر به خاك سپرده شد.^۳

بزرگ قرن هشتم هجرى، در حجره‏اى ميان ايوان طلاى حرم امام على عليه‏السلام در سمت راست (كنار گل‏دسته شمالى سمت باب طوسى) به خاك سپرده شده است. علاّمه حلّى، بيش از صد جلد كتاب در فقه، اصول و ديگر دانش‏ها تأليف كرد. شيعه شدن سلطان محمّد خدابنده، از ايلخانان مغول، به سبب تلاش‏هاى اوست.^۱

۳.مزار مقدّس اردبيلى (م ۹۹۳ ق)

احمد بن محمّد اردبيلى، معروف به «مقدّس اردبيلى» از عالمان قرن دهم هجرى است كه در ۹۹۳ ق وفات يافت و در ايوان طلاى صحن حرم امام على عليه‏السلام داخل حجره‏اى در كنار مناره جنوبىِ سمت باب قبله، دفن شد.^۲

۴.مزار ملاّ مهدى نراقى (م ۱۲۰۹ ق)

ملاّ محمّدمهدى فاضل نراقى، درگذشته به سال ۱۲۰۹ ق، با پسرش ملاّ احمد در ايوان العلما^۳ (ضلع شمالى رواق حرم رو به روى باب طوسى)، مدفون هستند^۴ و به فاضلين نراقيين معروف‏اند. ملاّ مهدى، صاحب تأليفاتى در زمينه اخلاق و فقه و... از جمله: جامع السعادات است.

۵.مزار ملاّ احمد نراقى (م ۱۲۴۵ ق)

ملاّ احمد نراقى، فرزند مهدى متولّد ۱۱۸۵ق، از مراجع شيعه در ابتداى عصر قاجار و استاد شيخ مرتضى انصارى بود. او در ۱۲۴۵ ق، در نراق از دنيا رفت و بعد از انتقال به نجف، در ايوان علما كنار پدرش به خاك سپرده شد. وى داراى آثار فراوانى از جمله معراج السعادة است.^۵