به شمار می‌آید. بر این اساس، مؤمن باید به هر وعده‌ای که به دیگران می‌دهد، وفادار بماند و هرگز بر خلاف پیمان خود رفتار نکند.
اهمّیت وفا به عهد در آیین اسلام، به اندازه‌ای است که حتّی در باره دشمن نیز باید رعایت گردد و مسلمان حقّ پیمان‌شکنی با دشمن خود را ندارد. امام علی علیه السلام در عهدنامه مالک اشتر، بر این مطلب تأکید فرموده است:
۰.وَ إن عَقَدتَ بَینَکَ وَ بَینَ عَدُوِّکَ عُقدَةً أو ألبَستَهُ مِنکَ ذِمَّةً فَحُط عَهدَکَ بِالوَفَاءِ وَ ارعَ ذِمَّتَکَ بِالأمانَةِ وَ اجعَل نَفسَکَ جُنَّةً دُونَ مَا أعطَیتَ فَإنَّهُ لَیسَ مِن فَرائِضِ اللَّهِ شَیءٌ النَّاسُ أشَدُّ عَلَیهِ اجتِماعاً مَعَ تَفَرُّقِ أهوائِهِم وَ تَشَتُّتِ آرائِهِم مِن تَعظِیمِ الوَفاءِ بِالعُهُودِ وَ قَد لَزِمَ ذَلِکَ المُشرِکُونَ فِیما بَینَهُم دُونَ المُسلِمِینَ لِما استَوبَلُوا مِن عَواقِبِ الغَدرِ فَلا تَغدِرَنَّ بِذِمَّتِکَ وَ لا تَخِیسَنَّ بِعَهدِکَ وَ لا تَختِلَنَّ عَدُوَّکَ.۱
۰.و اگر میان خود و دشمنت پیمان دوستى بستى و امانش دادى، به عهد خویش وفا کن و امانى را که دادهاى، نیک رعایت نما. در برابر پیمانى که بستهاى و امانى که دادهاى، خود را سپر ساز؛ زیرا هیچ یک از واجبات خداوندى که مردم با وجود اختلاف در آرا و عقاید، در آن هم‌رأى هستند، بزرگ‌تر از وفا به عهد و پیمان نیست. حتّى مشرکان نیز وفا به عهد را در میان خود لازم مىشمردند؛ زیرا عواقب ناگوار غدر (پیمان‌شکنى) را دریافته بودند. پس در آنچه بر عهده گرفتهاى، خیانت مکن و پیمانت را مشکن و خصمت را با پیمان مفریب.
از نظر اسلام، فریب دادن دشمن در جنگ، جایز است و مسلمان می‌تواند در میدان نبرد، با ترفندی ویژه، دشمن را بفریبد. در عین حال، اسلام به مسلمان، اجازه پیمان‌شکنی با دشمن را نمی‌دهد و عهدشکنی را فریب جنگی به شمار نمی‌آورد.
فریب دادن دشمن در جنگ، با پیمان‌شکنی تفاوت دارد و مسلمان حق ندارد به بهانه فریب جنگی، پیمان خود را بشکند. خدعه جنگی، نوعی عملیات روانی در میدان نبرد است
