گفته‌های خود در مقام عمل پایبند باشد. اگر پیامبر صلی الله علیه و اله در مقام عمل، به دستورها و مرام اسلام پایبند نباشد و به اسلام ظاهری بسنده کند، مردم نیز به پیروی از او به دستورهای خداوند عمل نخواهند کرد. از این رو، فرستاده خداوند و رهبر جامعه اسلامی، نخستین کسی است که باید به آموزه‌ها و دستورهای اسلام در زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی و سیاسی خود جامه عمل بپوشاند. بنا بر این، منظور از اسلام در این آیه، آیینی است که در قلب و جان ریشه داشته و با عمل شایسته همراه باشد.
اسلام واقعی از ظاهر فراتر رفته و با جان آمیخته است. کسانی می‌توانند در برابر دستورهای خداوند به صورت واقعی تسلیم باشند که در مقام عمل، بر اساس عقاید و باورهای خود رفتار کنند. از دیدگاه امیر مؤمنان علیه السلام برداشتِ درست از اسلام، همین است. امام علیه السلام در بیان اسلام واقعی می‌فرماید:
۰.الإسلامُ هُوَ التَّسلِیمُ وَ التَّسلِیمُ هُوَ الیَقِینُ وَ الیَقِینُ هُوَ التَّصدِیقُ وَ التَّصدِیقُ هُوَ الإقرَارُ وَ الإقرَارُ هُوَ الأدَاءُ وَ الأدَاءُ هُوَ العَمَل.۱
۰.اسلام، تسلیم است و تسلیم، یقین است و یقین، تصدیق است و تصدیق، اقرار است و اقرار، به جاى آوردن است و به جاى آوردن، پرداختن به عمل صالح است.
امام علیه السلام در تفسیر اسلام، از عناوینِ هفتگانه: اسلام، تسلیم، یقین، تصدیق، اقرار، ادا و عمل استفاده فرموده که نشان می‌دهد حقیقت این الفاظ، بسیار به هم نزدیک است و می‌توان از آنها در تفسیر یکدیگر بهره گرفت، نظیر این که در تعریف انسان، از واژه بشر استفاده می‌شود.
از نگاه امام علیه السلام، اسلام آن است که انسان در برابر حقایق، سر تسلیم فرود آورد و تسلیم واقعی، زمانی صورت می‌گیرد که انسان به حقایق غیبی یقین داشته باشد. یقین به حقایق، به این معناست که راستی آنها را تأیید کند. کسی که چیزی را راست بداند، به آن معترف خواهد بود. بالاترین مرتبه اقرار و اعتراف به یک حقیقت، آن است که با عمل مناسب آن، همراه باشد. پس
