می‌دهند،۱ هرگز راضی نمی‌شود از مسئولیت‌های الهی، شانه خالی کند. او به یقین دریافته است که روزی، نه تنها پاداش عمل صالح را دریافت می‌کند، بلکه اعمال شایسته و ناشایسته او در برابرش مجسّم می‌شوند. در آن روز، خیانت، آزار، تجاوز به حقوق، نگاه ناروا و سایر اعمال ناشایست، بی کم و کاست در برابر او به تصویر می‌آیند:
۰.(هذا کِتابُنا یَنطِقُ عَلَیکُم بِالحَق إِنَّا کُنَّا نَستَنسِخُ ما کُنتُم تَعمَلُونَ.۲
۰.این نوشته ماست که بر [عملهاى] شما به درستى سخن مىگوید؛ زیرا ما از آنچه شما انجام مىدادید، نسخه بر مىداشتیم).
به تعبیر امروزی، خداوند از تمام کارهای انسان فیلم‌برداری می‌کند تا در صحنه قیامت به او نشان دهد.
باورِ این حقایق، در عمل انسان، ظاهر می‌شود و عمل، نشان می‌دهد که حقایق به چه میزان به قلب وارد شده‌اند. عمل انسان، هم نشانگر راهیابی باورهای الهی به قلب اوست و هم میزان آن را آشکار می‌کند. هر اندازه که ایمانِ انسان قوی‌تر باشد، استواری و پایبندی عملی به باورها بیشتر خواهد بود.
