ایمانِ این افراد، دچار آفت غلو شده و تندروی، سبب خروج آنها از ایمان گردیده است. از نگاه قرآن، عیسی علیه السلام پیامبرِ خداوندِ یگانه است که به سوی مردم فرستاده شده و کسی که او را خدا یا پسر خداوند بخواند، کفر و بی‌دینی پیشه کرده است.۱
مطالعه تاریخ اسلام نشان می‌دهد اندیشه غلو، در میان امّت اسلامی نیز سابقه دارد و ایمانِ گروهی از مسلمانان، همچون مسیحیان، با عقاید غلو‌آمیز آفت‌زده شده است. از این رو، در احادیث، مسلمانان و جامعه اسلامی از زیاده‌روی و غلو در باره مقام پیامبر خدا صلی الله علیه و اله و ائمّه هدا علیهم السلام، بر حذر داشته شده‌اند. در این احادیث، از مسلمانان خواسته شده تا از مرز حقیقت عبور نکنند و فراتر از مقامی که خداوند به پیشوایان هدایت عنایت فرموده، به آنها نسبت ندهند. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله خود را بنده خداوند می‌داند و خطاب به مسلمانان می‌فرماید:
۰.لا تَرفَعُونی فَوقَ حَقِّی فَإنَّ اللَّهَ تَبارَکَ وَ تَعالَى اتَّخَذَنی عَبداً قَبلَ أن یَتَّخِذَنی نَبِیّاً.۲
۰.مرا از حقّ خودم (حدّی که دارم) بالاتر نبرید؛ خداوند ـ تبارک و تعالی ـ ، مرا پیش از آن که پیامبر کند، بنده قرار داد.
عقیده درست در مورد پیامبر خاتم صلی الله علیه و اله این است که ایشان بنده و فرستاده خداوند است. از همین رو، مردم، همه روزه در هنگام نماز، در کنار شهادت به رسالت پیامبر صلی الله علیه و اله، به عبد بودن ایشان در پیشگاه خداوند اعتراف می‌کنند.۳ کسی که پیامبر صلی الله علیه و اله را بنده خداوند نداند و مقام ایشان را بالاتر از بندگی در پیشگاه پروردگار بپندارد، از مرز حقیقت عبور کرده و مرتکب غلو شده است.
به کار بردن صفات مخصوص خداوند در باره پیامبر خدا صلی الله علیه و اله و امامان معصوم علیهم السلام، به غلو و زیاده‌روی در دین می‌انجامد و ناخشنودی و خشم ایشان را در پی دارد. امام صادق علیه السلام می‌فرماید:
۰.جاءَ رَجُلٌ إلَى رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و اله فَقالَ: السَّلامُ عَلَیکَ یا رَبِّی فَقالَ: ما لَکَ لَعَنَکَ اللَّهُ،
