نواخته است تا مبادا ایمان عاریتی، موجب فریب ایشان گردد و عاقبت آنها را تباه سازد.
با توجّه به این که شرط دستیابی به سعادت، پایداری و استقامت در مسیر ایمان است، پرداختن به عوامل مؤثّر در نگهداری گوهر ایمان و پایداری بر عقیده صحیح، از مسائل مهمّ اعتقادی به شمار می‌آید و لازم است اهل ایمان با عوامل پایداری ایمان از نگاه آیات و احادیث، آشنا گردند.
به طور کلّی، عامل پایداری ایمان، عمل بر اساس مقتضای ایمان است. کسی که رفتار و کردار خویش را متناسب با باورهای الهی انجام دهد، هرگز ایمان از او جدا نمی‌شود و تا لحظه مرگ و پس از آن، او را همراهی می‌کند. بنا بر این، کسانی در مسیر ایمان پایدار خواهند ماند که ایمان آنها با عمل مناسب، همراه باشد.
خدای متعال به کسانی که ایمان، افزون بر گفتار در کردارشان نمودار باشد، وعده پایداری در ایمان داده است:
۰.(یُثَبِّتُ اللهُ الَّذینَ آمَنُوا بِالقَولِ الثَّابِتِ فِی الحَیاةِ الدُّنیا وَ فِی الآخِرَةِ وَ یُضِلُّ اللهُ الظَّالِمینَ وَ یَفعَلُ اللهُ ما یَشاء.۱
۰.خداوند، کسانى را که ایمان آوردهاند، به واسطه گفتار استوار (کلمه توحید) در زندگى دنیا و در آخرت پا بر جا مىدارد و [نیز] خداوند، ستمکاران را در گم‌راهى رها مىکند و خداوند آنچه را بخواهد، انجام مىدهد).
به توجّه به نکات ادبی، در باره مفهوم آیه شریف، دو احتمال وجود دارد.۲ بر اساس احتمال نخست، خدای متعال، اهل ایمان را با «قول ثابت (گفتار استوار)» پا بر جا می‌دارد؛ ولی بر اساس احتمال دوم، خداوند کسانی را که به «قول ثابت» ایمان دارند، ثابتقدم می‌دارد. مراد از «قول ثابت» کلمه طیّبه توحید است که قرآن، ریشه و اساسِ آن را ثابت و استوار می‌داند.۳ بنا بر این، آیه شریف را به دو شکل می‌توان معنا کرد:
