دارد (شکل گروهی آن، شش هفتهای و شکل فردی آن، سیزده تا چهارده هفتهای است) ـ سرانجام به عنوان روان‌درمانیِ مثبت توسط سلیگمن و همکاران ارائه شد.۱
در مطالعه اوّلیه ـ که شرکت‌کنندگان از طریق اینترنت انتخاب شدند ـ، ۵۷۷ نفر شرکت داشتند. شرکتکنندگانی که از وبسایت کتاب شادکامی اصیل سلیگمن بازدید میکردند، دعوت میشدند تا برای آزمودن تمرینهای تازهای که جهت شادکامی تدوین شده، شرکت کنند. زمان بررسی اثربخشی تمرینها، یک هفته، یک ماه، سه ماه و شش ماه بعد از اجرا بود (این مطالعه، دارای گروه دارونما۲ نیز بود). در آغاز مطالعه به افراد شرکتکننده، هیچ تضمینی برای شادتر شدن داده نشد و حتّی به آنان یادآوری شد که ممکن است در گروه تمرین دارونما جایابی شوند. با این حال، محقّقان برای تضمین تکمیل آزمونها در مراحل مختلف تحقیق، به شرکت‌کنندگان یادآوری کردند که پس از تکمیل آزمونهای مرحله پایانی (پیگیری شش ماه بعد)، میتوانند در یک مسابقه با جوایز نقدی شرکت کنند که در آن، یک جایزه پانصد دلاری و سه جایزه صد دلاری بود. با توجّه به تمهیدات به کار رفته توسط محقّقان، سرانجام، شش تمرین (یک تمرین دارونما و پنج تمرین آموزشی) از طریق آموزش مجازی (از راه اینترنت) اجرا شد. تمرینها به قرار زیر بودند:
۱. تمرین گروه گواه دارونما: از شرکت‌کنندگان درخواست شده بود تا به مدّت یک هفته، هر شب خاطرات خود را بنویسند.
۲. دیدار تشکّر: از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا در طی یک هفته، به کسی که به آنها مهربانی خاصی کرده و برایشان کار خاصی انجام داده، ولی آنها هرگز نتوانستهاند به شکلی مناسب از او تشکّر نمایند، نامهای بنویسند و سپس آن را تحویل وی دهند یا برایش بخوانند.
۳. به یادآوردن سه اتفاق خوب در زندگی: از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا به مدّت یک هفته، هر شب، سه حادثه خوب را که برایشان در طی روز اتفاق افتاده، به همراه علل آن بنویسند. به علاوه از آنها درخواست شد تا برای امر مثبت، یک تبیین علّی فراهم آورند.
