و بر ایشان تباه ساخته بود، بر ایشان باز میگرداند.۱
۳. از دیگر آثار دنیویِ گناه، « نزول بلا و مصیبت» است. انسان گنهکار، آماج بلاهای خدا نیز قرار میگیرد.۲
۴. از دیگر آثار گناه، «ناکامی در امور» است. دستیابی به چیزی از راه معصیت، موجب دور شدن و ناکامی میگردد.۳
۵. از دیگر آثار گناه، «بیآبرویی» است. تا کسی ذرّهای خیر در او باشد، خداوند آبروی او را نمیبَرَد؛۴ امّا گناه سبب میشود که آرامآرام، ستّاریت خداوند متعال، کنار رود. پیامبر خداصلی الله علیه و آله در این باره میفرماید:
۰.لِلمؤمنِ اثنانِ وسَبعونَ ستراً، فإذا أذنَبَ ذنباً انهَتَک عَنهُ سِترٌ، فإن تابَ رَدَّهُ اللّهُ إلَیهِ وسَبعةً مَعهُ.۵
۰.مؤمن در پوششِ هفتاد و دو پرده است و چون گناهی انجام دهد، یک پرده دریده میشود و اگر توبه کرد، خداوند، آن پرده را با هفت پرده دیگر به او باز میگرداند.
1.. وبِاللّهِ إنَّه ما عاشَ قَومٌ قَطُّ فی غَضارَةٍ مِن کَرامَة نِعَم اللّهِ فی مَعاشِ دُنیا ولا دائِم تَقوی فی طاعَةِ اللّهِ والشُّکرِ لِنَعمِهِ فَأزالَ ذَلِکَ عَنهُم إلّا مِن بَعدِ تَغییرٍ مِن أنفُسِهِم وتَحویلٍ عَن طاعَةِ اللّهِ والحادِثِ مِن ذنوبِهِم وقِلَّةِ مُحافَظَةِ وتَرکِ مُراقَبَةِ اللّهِ عزّ و جلّ وتَهاوُنٍ بِشُکرِ نِعمَةِ اللّهِ لِأنَّ اللّهَ عزّ و جلّ یَقولُ فی مُحکَم کِتابِهِ: (إنَّ اللّهَ لا یُغَیّرُ ما بِقومٍ حَتّی یُغَیِّروا ما بِأنفُسِهِم وإذا أرادَ اللّهُ بِقُومٍ سُوءاً فَلا مَرَدَّ لَهُ وما لَهُم من دونِهِ مِن والٍ) ولَو أنَّ أهلَ المَعاصِی وکَسَبَةَ الذُّنوبِ إذا هُم حُذِّروا زَوالَ نِعَمِ اللّهِ وحُلولَ نَعمَتِهِ وتَحویلِ عافِیَتِهِ أیقَنُوا أنَّ ذلِکَ مِن اللّهِ جَلَّ ذِکرُهُ بِما کَسَبَت أیدیهِم، فَاقلَعوا و تابوا وفَزعوا إلَی اللّهِ جَلَّ ذِکرُهُ بِصِدقٍ مِن نِیّاتِهِم وإقرارِ مِنهُم بِذنوبِهِم وإساءَتِهِم لَصَفَحَ لَهُم عَن کُلِّ ذَنبٍ وإذاً لأقالَهُم کُلِّ عَثرَةٍ ولَرَدَّ عَلَیهِم کُلِّ کَرامَةِ نِعمَةٍ، ثُمَ أعَادَ لَهُم مِن صَلاحِ أمرِهِم ومِمّا کانَ أنعَمَ بِهِ عَلَیهِم کُلِّ ما زالَ عَنهُم وأفسِدَ عَلَیهِم (الکافی، ج۸، ص۲۵۶، ح۳۶۸).
2.. خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید: (مَن یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ وَلاَ یَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللّهِ وَلِیّاً وَلاَ نَصِیراً * وَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتَ مِن ذَکَرٍ أوْ أنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَـئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلاَ یُظْلَمُونَ نَقِیراً) )سورۀ نساء، آیۀ ۱۲۳ و ۱۲۴(.
امام علی علیه السلام: مَن لَم یَزَل فی مَعصِیَةِ اللّهِ ذاقَ وبیلَ نَقِمَتِهِ (تحف العقول، ص۱۶۹).
3.. امام صادق علیه السلام میفرماید: کتب رجل إلی الحسین ـ صلوات اللّه علیه ـ : عِظنِی بِحَرفَینِ، فَکَتَبَ إلَیه: مَن حاوَلَ أمراً بِمَعصِیَةِ اللّهِ کانَ أفوَتَ لِما یَرجو وأسرَعَ لِمَجیئِ ما یَحذَرُ (الکافی، ج۲، ص۳۷۳، ح۳؛ تحف العقول، ص۲۴۸؛ أعلام الدین، ص۳۳۴).
4.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: إنَّ اللّهَ لا یَهتِکُ سِترَ عَبدٍ فیهِ مِثقالُ ذَرَّةٍ مِن خَیرٍ (الفردوس، ج۱، ص۱۶۶، ح۶۱۷).
5.. النوادر، راوندی، ص۹۷، ح۴۹.