۴ / ۱۰

دعا جهت تداوم تشرف به حج

جناب حجة الاسلام سید یحیی حسینی^۱ چند خاطره جالب از حج دارد که بنا به درخواست این‌جانب به صورت مکتوب ارائه شده است. خاطره نخست به این شرح است:
در سال ۱۳۴۶ هجری شمسی برای بار نخست با کاروانی از تهران توفیق تشرف به مکه مکرمه را پیدا کردم. در فرودگاه جدّه، که جنب شهر جدّه قرار داشت، مکانی بود معروف به «مدینة الحاج» دارای سه طبقه که طبقه تحتانی آن، آشپزخانه کاروان‌ها بود. چون وسیله نقلیه برای مدینه و یا جُحفه کم بود، می‌بایست زائران دو روز یا بیشتر در مدینة الحاج می‌ماندند تا نوبت وسیله به آن‌ها برسد.
در طبقه اوّل و دوم مدینة الحاج اطاق‌های بزرگ و زیادی بود که زائران اسکان می‌یافتند تا نوبت حرکتشان برسد. اطاقی که به کاروان ما اختصاص یافت ۳۶ تخت سه طبقه داشت که برای کل کاروان کافی بود. هر یک از زائران تختی را گرفتند، من صبر کردم همه جای دلخواه خود را بگیرند، هر تختی خالی ماند، آن را بگیرم. هر کس جای خود را گرفت و طبقه سوم یک تخت در گوشه اطاق خالی ماند، که من هم آن را گرفتم.

فرمود: من خودم می‌زنم.
گفتم: خیلی شلوغ است!
فرمود: نه!
دیدم صدای حیوانی (اُلاغی) از کنار چادر بلند شد. رفتم پیش صاحبش و گفتم: این را از اینجا ببر.
گفت: من آمده‌ام برای لقمه نانی خدمتی بکنم و پولی به دست آورم.
چیزی نگفتم. با مشورت حاج آقا محمد روحانی‌نژاد، تصمیم گرفتیم حیوان را برای بردن آیة الله اراکی به جمرات، اجاره کنیم.
حیوان را اجاره کردیم و پتویی روی آن انداختیم. فردی را هم آوردیم تا با یک بلندگوی کوچک، آقا را معرفی کند تا جمعیت راه بدهند، پای جمره که رسیدیم، شُرطه‌ها جلو آمدند و کوچه باز کردند. ایشان هم جلو رفت و جمره عقبه را رمی کرد و برگشت.
روز دوم و سوم نیز به همین منوال، ایشان جمرات را رمی کرد. پس از پایان رمی جمرات، دیگر صاحب آن حیوان را ندیدیم و ظاهراً پولی هم به او پرداخت نشد!^۱