۱۳۰۶.امام صادق عليه السلام :دانش را بطلبيد و آن را با بردبارى و وقار زينت دهيد و براى آن كس كه به او دانش مى آموزيد ، فروتنى نماييد .

ر . ك : ص ۳۶۱ «فروتنى در برابر آموزگار» / ص ۵۶۳ «فروتنى» / ص ۶۱۵ «فروتنى در برابر وى» .

۳ / ۵

رف ق

۱۳۰۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :با كسى كه به او مى آموزيد و نيز كسى كه از او فرا مى گيريد ، نرمى كنيد .

۱۳۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بياموزيد و آسان گيريد . بياموزيد و آسان گيريد ـ تا سه بار ـ و دوبار فرمود : هنگامى كه به خشم مى آيى ، خاموشى گزين .

۱۳۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند مرا سخت گير و آزاردهنده برنينگيخت؛ بلكه مرا آموزگارى آسان گير برانگيخت .

۱۳۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ياد دهيد و سخت نگيريد كه ياددهنده از سخت گيرنده بهتر است .

۱۳۱۱.ابن عباس :پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : ياد دهيد و آسان گيريد و سخت مگيريد .

۱۳۱۲.معاوية بن حكم سلمى : هنگامى كه با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نماز مى خواندم ، ناگهان مردى از ميان نمازگزاران عطسه كرد . گفتم : خداوند تو را رحمت كند . همه آنان با نگاهشان مرا نشانه گرفتند ومن گفتم: مادرم به عزايم بنشيند، شما را چه شده است كه به من چشم دوخته ايد ، پس شروع به زدن دستهايشان بر روى رانهايشان كردند و چون ديدم كه مرا به خاموشى مى خوانند ، ساكت شدم . هنگامى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ پدر و مادرم فدايش باد كه نه پيش از او و نه پس از او آموزگارى را نيكوتر از وى در ياد دادن نديدممعاوية بن حكم سلمى : هنگامى كه با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نماز مى خواندم ، ناگهان مردى از ميان نمازگزاران عطسه كرد . گفتم : خداوند تو را رحمت كند . همه آنان با نگاهشان مرا نشانه گرفتند ومن گفتم: مادرم به عزايم بنشيند، شما را چه شده است كه به من چشم دوخته ايد ، پس شروع به زدن دستهايشان بر روى رانهايشان كردند و چون ديدم كه مرا به خاموشى مى خوانند ، ساكت شدم . هنگامى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ نمازش را به پايان برد . به خدا سوگند نه به من چشم زهر رفت و نه مرا كتك زد و نه به من دشنام داد و [فقط ]فرمود : در اين نماز هيچ سخنى از سخنان آدميان سزاوار نيست ، آن تنها تسبيح و تكبير و قرآن خواندن است .

۱۳۰۶.ـ الإمام الصادق عليه السلام :اُطلُبُوا العِلمَ وتَزَيَّنوا مَعَهُ بِالحِلمِ والوَقارِ ، وتَواضَعوا لِمَن تُعَلِّمونَهُ العِلم ^۱ .

۳ / ۵

الرِّفق

۱۳۰۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لينوا لِمَن تُعَلِّمونَ ولِمَن تَتَعَلَّمونَ مِنهُ ^۲ .

۱۳۰۸.عنه صلى الله عليه و آله :عَلِّموا ويَسِّروا ، عَلِّموا ويَسِّروا ـ ثَلاثَ مَرّاتٍ ـ وإذا غَضِبتَ فَاسكُت ـ مَرَّتَينِ ـ ^۳ .

۱۳۰۹.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ لَم يَبعَثني مُعَنِّتًا ولا مُتَعَنِّتًا ، ولكِن بَعَثَني مُعَلِّمًا مُيَسِّرًا ^۴ .

۱۳۱۰.عنه صلى الله عليه و آله :عَلِّموا ولا تُعَنِّفوا ، فَإِنَّ المُعَلِّمَ خَيرٌ مِنَ المُعَنِّفِ ^۵۶ .

۱۳۱۱.ابنُ عَبّاس :إنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله قالَ : عَلِّموا ويَسِّروا ولا تُعَسِّروا ^۷ .

۱۳۱۲.مُعاوِيَةُ بنُ الحَكَمِ السُّلَمِيّ :بَينا أنَا اُصَلّي مَعَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله إذ عَطَسَ رَجُلٌ مِنَ القَومِ ، فَقُلتُ : يَرحَمُكَ اللّهُ ، فَرَمانِي القَومُ بِأَبصارِهِم ، فَقُلتُ : واثُكلَ اُمِّياه ، ما شَأنُكُم تَنظُرونَ إلَيَّ ؟ فَجَعَلوا يَضرِبونَ بِأَيديهِم عَلى أفخاذِهِم ، فَلَمّا رَأَيتُهُم يُصَمِّتونَني ، لكِنّي سَكَتُّ . فَلَمّا صَلّى رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَبِأَبي هُوَ واُمّي ، ما رَأَيتُ مُعَلِّمًا قَبلَهُ ولا بَعدَهُ أحسَنَ تَعليمًا مِنهُ ! فَوَاللّهِ ، ما كَهَرَني ولا ضَرَبَني ولا شَتَمَني ، قالَ : إنَّ هذِهِ الصَّلاةَ لا يَصلُحُ فيها شَيءٌ مِن كَلامِ النّاسِ ؛ إنَّما هُوَ التَّسبيحُ والتَّكبيرُ وقِراءَةُ القُرآنِ ^۸ .