۵۹۸.امام على عليه السلام :هر كه دنيا بر وى چيره شود ، پيش روى خود را نبيند .
۵۹۹.امام على عليه السلام :آنكه تنها بر فرزندان دنيا بنگرد ، راه هدايت را نبيند .
۶۰۰.امام على عليه السلام :هر كس زيور دنيا را پسنديد ، براى ديدگانش نابينايى آورد .
۶۰۱.امام على عليه السلام :به سبب محبّت دنيا ، گوشها از شنيدن حكمت كر و دلها از نور بصيرت نابينا مى گردند .
۶۰۲.امام على عليه السلام :محبّت دنيا خرد را تباه مى كند و دل را از شنيدن حكمت باز مى دارد و كيفرى دردناك مى آورد .
۶۰۳.امام على عليه السلام :دنيا هر كس را كه با اميدهاى محال بفريبد و با آرزوهاى دروغين نيرنگش زند . تيرگى ديده برايش بياورد و جامه كورى بر او بپوشاند و از سراى ديگر بازش بدارد و به مرداب تباهى در اندازد .
۶۰۴.امام على عليه السلام :مايه تباهى خرد ، محبّت دنياست .
۶۰۵.امام على عليه السلام :زيورهاى دنيا ، خردهاى ناتوان را تباه مى سازد .
۶۰۶.امام على عليه السلام :از دنيا بگريزيد و دلهايتان را از آن برتابيد كه آن زندان مؤمن است . بهره اش از آن اندك و خردش بدان ناتوان و ديده اش در آن ضعيف است .
۶۰۷.امام على عليه السلام :دنيا جايگاه به زمين افتادن خردهاست .
۶۰۸.امام على عليه السلام :در توصيف اهل دنيا ـ : چهارپايانى پابسته و برخى رها شده ، خردهايشان را گم كرده و در كار خويش سر گردان اند .
ر . ك : ص ۵۹۳ «حب دنيا» .
