۴۲۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر شيطانها برگرد دلهاى فرزندان آدم نمى چرخيدند ، آنها به ملكوت نظر مى كردند .

۴۳۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر آلودگى دلهايتان يا پرگويى شما نبود ، آنچه را من مى شنوم ، مى شنيديد .

۴۳۱.امام على عليه السلامـ در دعاـ : خداى من ! به من كمال گسستن از هر چيز به سوى خودت را ، ببخش و چشمهاى دلمان را با نور نگريستن به تو روشنى بخش ، تا ديدگان دلها ، حجابهاى نور را بدرد و به معدن عظمت بپيوندد و روحهاى ما به عزّت قدست بياويزد .

۴۳۲.امام على عليه السلام :شگفت انگيزترين چيزى كه در انسان هست ، دل اوست كه در آن مواد حكمت و مواد متضاد آن قرار دارد .

۴۳۳.امام على عليه السلام :حكمت ، درختى است كه در دل مى رويد و بر زبان ميوه مى دهد .

۴۳۴.امام على عليه السلام :نور وحى و رسالت را مى بينم و بوى نبوّت به مشامم مى رسد و صداى ناله شيطان را هنگام فرود آمدن وحى شنيدم و از پيامبر پرسيدم : اين ناله چيست؟ فرمود : اين شيطان است كه از عبادت خود نااميد شده است . تو آنچه را من مى شنوم ، مى شنوى و آنچه را مى بينم ، مى بينى؛ جز آنكه تو پيامبر نيستى ولى وزيرى و بر نيكى هستى .

۴۳۵.امام سجاد عليه السلام :آگاه باشيد كه بنده چهار چشم دارد : دو چشم كه امر دين و دنيايش را مى بيند و دو چشم كه كار آخرتش را با آنها مى نگرد . پس هنگامى كه خدا خير بنده اى را مى خواهد ، دو چشم دلش را مى گشايد ، تا با آنها امور نهان آخرت را بنگرد و اگر جز اين بخواهد ، دل را به همان حال خود وا مى گذارد .

۴۳۶.امام صادق عليه السلام :هيچ دلى نيست جز آنكه دو گوش دارد : بر يكى از آنها فرشته اى راهنما و بر ديگرى شيطانى فتنه گر ايستاده است. اين فرمان مى دهد و آن باز مى دارد . شيطان به سرپيچى فرمان مى دهد و فرشته باز مى دارد . اين همان كلام خداوند است : «از راست و چپ نشسته اند . (آدمى) هيچ سخنى را بر زبان نمى آورد، مگر اينكه مراقبى آماده نزد او حاضر است»

۴۲۹.عنه صلى الله عليه و آله :لَولا أنَّ الشَّياطينَ يَحومونَ عَلى قُلوبِ بَني آدَمَ لَنَظَروا إلَى المَلَكوتِ ^۱ .

۴۳۰.عنه صلى الله عليه و آله :لَولا تَمريغُ قُلوبِكُم أو تَزَيُّدُكُم فِي الحَديثِ لَسَمِعتُم ما أسمَعُ ^۲ .

۴۳۱.الإمام عليّ عليه السلامـ فِي الدُّعاءـ : إلهي هَب لي كَمالَ الإنقِطاعِ إلَيكَ ، وأنِر أبصارَ قُلوبِنا بِضِياءِ نَظَرِها إلَيكَ ، حَتّى تَخرِقَ أبصارُ القُلوبِ حُجُبَ النّورِ ، فَتَصِلَ إلى مَعدِنِ العَظَمَةِ ، وتَصيرَ أرواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدسِكَ ^۳ .

۴۳۲.عنه عليه السلام :أعجَبُ ما فِي الإِنسانِ قَلبُهُ ، ولَهُ مَوادُّ مِنَ الحِكمَةِ وأضدادٌ مِن خِلافِها ^۴ .

۴۳۳.عنه عليه السلام :الحِكمَةُ شَجَرَةٌ تَنبُتُ فِي القَلبِ وتُثمِرُ عَلَى اللِّسانِ ^۵ .

۴۳۴.عنه عليه السلام :أرى نورَ الوَحيِ والرِّسالَةِ ، وأشُمُّ ريحَ النُّبُوَّةِ ، ولَقَد سَمِعتُ رَنَّةَ (رَنَةَ) الشَّيطانِ حينَ نَزَلَ الوَحيُ عَلَيهِ صلى الله عليه و آلهفَقُلتُ : يا رَسولَ اللّهِ ، ما هذِهِ الرَّنَّةُ ؟ فَقالَ : هذَا الشَّيطانُ قَد أيِسَ مِن عِبادَتِهِ ، إنَّكَ تَسمَعُ ما أسمَعُ ، وتَرى ما أرى ، إلاّ أ نَّكَ لَستَ بِنَبِيٍّ ، ولكِنَّكَ لَوَزيرٌ ، وإنَّكَ لَعَلى خَيرٍ ^۶ .

۴۳۵.الإمام زين العابدين عليه السلام :ألا إنَّ لِلعَبدِ أربَعَ أعيُنٍ : عَينانِ يُبصِرُ بِهِما أمرَ دينِهِ ودُنياهُ ، وعَينانِ يُبصِرُ بِهِما أمرَ آخِرَتِهِ ، فَإِذا أرادَ اللّهُ بِعَبدٍ خَيرًا فَتَحَ لَهُ العَينَينِ اللَّتَينِ في قَلبِهِ ، فَأَبصَرَ بِهِمَا الغَيبَ في أمرِ آخِرَتِهِ ، وإذا أرادَ بِهِ غَيرَ ذلِكَ تَرَكَ القَلبَ بِما فيهِ ^۷ .

۴۳۶.الإمام الصادق عليه السلام :ما مِن قَلبٍ إلاّ ولَهُ اُذُنانِ : عَلى إحداهُما مَلَكٌ مُرشِدٌ ، وعَلَى الاُخرى شَيطانٌ مُفَتِّنٌ ، هذا يَأمُرُهُ وهذا يَزجُرُهُ ، الشَّيطانُ يَأمُرُهُ بِالمَعاصي والمَلَكُ يَزجُرُهُ عَنها ، وهُوَ قَولُ اللّهِ عز و جل : «عَنِ اليَمينِ و عَنِ الشِّمالِ قَعيدٌ * ما يَلفِظُ مِن قَولٍ إلاّ لَدَيهِ رَقيبٌ عَتيدٌ ^۸ » ^۹ .