بلكه نزديك شدن به كمال مطلق است . پيامبران نخستين پله اين نردبان را بنا نهادند و وظيفه انسان است كه پله دوم را بسازد و امّا نردبان سوم بر خداى متعال است كه آن را كار گذارد .
۱ ـ حكمت نظرى
حكمت نظرى مقدمه اى علمى براى رسيدن به هدف اعلاى انسانى است . از ويژگيهاى اين حكمت آن است كه قابل تعليم و تعلّم است و يكى از انگيزه هاى اساسى بعثت پيامبران به شمار مى رود كه قرآن كريم طىّ آيات متعدد بدان پرداخته است : خداوند مى فرمايد :
«يقينا [ خدا ] بر مؤمنان در برانگيختن فرستاده اى از ايشان بر مؤمنان منّت نهاده است كه آيات خود را برايشان بخواند و آنها را پاكيزه گرداند و بديشان كتاب و حكمت بياموزد؛ هر چند پيش از آن در گمراهى آشكارى بسر برده باشند»مم آل عمران : ۱۶۴ ، و بنگريد بقرة : ۱۲۹ و ۱۵۱ ، جمعة : ۲ . .
حكمت نظرى كه بر آن عقل نظرى اطلاق مى شود ، از ديدگاه قرآن شامل همه معارف اعتقادى و اخلاقى و عملى مى گردد كه آدمى را به سوى زندگانى پاكيزه رهنمون مى شود و به غايت خلقتش نزديك مى گرداند . از اين روست كه قرآن كريم پس از ارائه امور گوناگون در عرصه هاى اعتقادى و اخلاقى و عملى، همه آنها را حكمت دانسته و فرموده است :
«ذلك ممّا اوحى اليك ربّك من الحكمة» ۱ .
«اينها از حكمت هايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده است» .
