اين پنج اثر ،۱ از محيى الدين ابن عربى (م ۶۳۸ ق) هستند .
وى پايهگذار عرفان نظرى و از عالمان اهل سنّت است .
۶ . البيان فى أخبار صاحب الزمان ، حافظ ابو عبد اللَّه محمّد بن يوسف بن گنجى شافعى (م ۶۵۸ق) .
نويسنده ، از عالمان اهل سنّت است . اين كتاب بارها به صورت مستقل يا همراه برخى از كتابها مانند : كفاية الطالب والزام الناصب به چاپ رسيده است . همچنين با عنوان خورشيد پنهان ترجمه شده و نشر يافته است . كتاب ، داراى ۲۵ باب است و از غيبت ، ظهور ، سيرت ، فتوحات ، بشارات ، امكان طول و حيات مهدى عليه السلام بحث كرده است .
آية اللَّه حسن زاده آملى در وصف اين كتاب چنين نوشته است : «كتاب بيان در عين حال كه صغير الحجم است ، بسيار عظيم النفع است . اين كتاب موجز ، داراى فوايدى گرانقدر و ارزشمند است و هر چند هر يك از ابواب آن را در امر صاحب الأمر (عجل اللَّه تعالى فرجه الشريف) اهميتى به سزاست ، لكن بعضى از ابواب به خصوص بابهاى دوم ، هفتم ، نهم ، سيزدهم ، بيست و چهارم و بيست و پنجم را شأنى ديگر و در خور دقّت بيشتر و بهتر است» .۲
دو نسخه خطّى از اين كتاب در ايران وجود دارد : يكى ، در كتابخانه مجلس شوراى اسلامى به شماره ۷۰۴۲ و ديگرى ، در كتابخانه آية اللَّه مرعشى به شماره ۲۵۵۳ .
۷ . التشريف بالمنن فى التعريف بالفتن ، سيد ابن طاووس (م ۶۶۴ ق) .
نام اصلىاى كه مؤلف بر آن نهاده همين است ، ولى با عناوين ديگرى چون الفتن
