بزرگتر از توست ، در پاسخ او بگو : او پيش از من به ايمان و عمل صالح پرداخته . پس او از من بهتر است .
و اگر او از تو كوچكتر است ، بگو : من پيش از او گناه كردهام . پس او از من بهتر است .
اگر او همسال توست ، بگو : من نسبت به گناه خود يقين دارم ؛ امّا گناه او قابل ترديد است . چرا يقين خود را به دليل شك ، رها كنم؟!
اگر مردم به تو احترام كردند ، بگو : اين فضيلتْ به آنها اختصاص دارد . و اگر از مردم جفا ديدى ، بگو : اين ، نتيجه گناهى است كه خودم مرتكب شدهام .
در صورتى كه به اين رهنمود ، عمل كنى ، زندگى بر تو آسان مىشود ؛ دوستانت فراوان و دشمنانت كم مىشوند ؛ نيكىهاى ديگران تو را شاد مىكند ؛ و از جفاى آنان افسوس نمىخورى» .۱
ملاحظه مىكنيد كه يك تحليل عقلى صحيح ، چگونه انسان را به خوشگمانى و شادكامى در روابط اجتماعى دعوت مىكند .
۳ - ۳ - ۱ - ۴ . شوخطبعى
شوخى، از عوامل شادى و نشاط است.۲ شوخى ، حالت مثبت در ذهن و بيان عاطفه مثبت است كه هم خُلق مردم را بهبود مىبخشد و هم خود ، ناشى از خُلق مثبت است و مىتواند تأثير عميقى بر شادى داشته باشد . لذا يكى از شايعترين و مؤثّرترين روشهاى القاى خُلق مثبت است . در عين حال ، شوخى و خنده ، رويدادهاى استرسزا را كم مىكنند و نگاه فرد را به جنبههاى شاد آن معطوف مىسازند و به همين دليل ، نقش مراقبتى نيز دارند كه موجب كاهش عواطف منفى