خواهند كرد. دليل آن اين است كه مىدانند خداوند متعال ، حكيم است و جز خير و صلاح آنان را نمىخواهد . لذا هر چه تقدير كند، به نفع آنهاست. اين باور ، موجب رضايت از تقديرهاى خداوند خواهد شد. بنا بر اين، رضامندى از تقديرهاى خداوند، ريشه در دو باور دارد: يكى به تقدير خدا بودن امور زندگى، و ديگرى حكيم بودن خداوند در تقدير. رضامندى از تقديرهاى خداوند متعال، فشارهاى روانىِ روَند زندگى را از بين مىبرد و موجب احساس آرامش در انسان مىگردد.۱
به همين جهت ، امام على عليه السلام مىفرمايد:
مَن رَضِىَ بِالقَضاءِ طابَ عَيشُهُ .۲
هر كس از قضاى خداوند خشنود باشد ، زندگىاش نيكو مىشود .
۳ - ۱ - ۴ . حسن ظن به خدا
خوشبينى نسبت به خدا از مسائل مهم در نظام باور انسان است . برخى در ارزيابى از وضعيت خود، يا خدا را به حساب نمىآورند و يا اگر مىآورند، گمان بد به او دارند. اين حالت، موجب نگرانى و اضطراب مىگردد. اگر كسى خدا را به حساب نياورد و يا به وى بدگمان باشد، آينده را مبهم و ترسناك ارزيابى مىكند و به همين جهت ، دچار حزن و اندوه جانكاه مىگردد. امّا اگر انسان ، خدا را به حساب آوَرَد و به وى خوش گمان باشد، به اطمينان و آرامش دست مىيابد و غمها و غُصّههاى او از بين مىروند و نگرانىهاى او به اميد تبديل مىگردند. امام صادق عليه السلام كسى را كه در حال مرگ بود و از آينده خانوادهاش به شدت نگران و اندوهناك بود، با تبديل بدگمانى او به خوش گمانى نسبت به خدا، درمان كرد و آرامش و شادى را براى وى به ارمغان آورد.۳