همچنين در روايات اسلامى ، از صلوات بر پيامبر و اهل بيت عليهم السلام به عنوان عامل كاهنده غم ، ياد شده است. در بُعد ديگر اين روش درمانى ، پشيمانى از گناه و جبران گذشته قرار دارد. از آن جا كه گناه ، عامل اندوه است ،^۱ جبران و برطرف كردن آن ، اهميت مى‏يابد. در اين باره ، مسئله توبه و استغفار^۲ قرار دارد كه در آن ، انسان به گناه خود اعتراف و تقاضاى عفو مى‏نمايد.

۲ - ۶ . درمان‏هاى طبيعى‏

يكى از جالب‏ترين نكاتى كه براى درمان نگرانى‏ها ، در آموزه‏هاى اسلامى ديده مى‏شود ، ره‏نمودهايى است كه به درمان طبيعى اين بيمارى اختصاص دارد . اين ره‏نمودها ، در واقع ، به اين واقعيت اشاره دارند كه الگوى اسلام ، براى درمان نگرانى‏هاى زندگى ، تك‏بُعدى نيست ؛ بلكه يك الگوىِ چند بُعدى و پاسخگوى نيازهاى همه ابعاد وجودىِ انسان است .
به سخن ديگر ، انسان ، موجودى چندبُعدى ، و داراى نيازهاى گوناگون مادّى و معنوى است . بدين جهت ، نگرانى‏هاى او ، پيوند با نيازهاى واقعى او در زمينه‏هاى مختلف دارد و برنامه‏اى كه اسلام براى درمان نگرانى‏هاى او ارائه كرده ، آميزه‏اى است از عوامل مادى و معنوى ، كه همه آنها تا در كنار هم قرار نگيرند ، از كارآيى لازم برخوردار نخواهند بود .
عوامل معنوى درمان نگرانى ، عبارت اند از : معرفت‏ها ، باورها و خصوصيات اخلاقى و رفتارىِ ويژه‏اى كه شرح اجمالى آنها گذشت و امّا عوامل مادى و يا طبيعى درمان نگرانى ، عبارت است از :

خواندن نماز^۱ به ويژه نماز شب ،^۲موجب برقرارىِ و ارتباط ناب بين انسان و خدا مى‏گردد . در نتيجه ، از سويى نياز به خدا را تأمين مى‏كند و از سوى ديگر ، با اتّصال به منبع قدرت، انسان را قوى و مطمئن مى‏سازد و از سوى سوم ، زمينه درخواست از خداوند مى‏گردد. دعا^۳ و همچنين روزه ،^۴ از همين آثار برخوردارند. به همين جهت ، پيشوايان بزرگ اسلام هنگام مشكلات و گرفتارى‏ها روزه مى‏گرفتند ،^۵ و نماز مى‏خواندند^۶ و دست به دعا برمى‏داشتند^۷ و در اين زمينه ، دستورهايى نيز داده‏اند.^۸ در همين راستا برخى ذكرها نيز قرار دارند ، از جمله استعاذه‏^۹ كه انسان را از شرّ عوامل منفى در پناه خدا قرار مى‏دهد و ايمن مى‏سازد؛ گفتن ذكر «لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه»^۱۰ كه فرد را به بهترين تدبيرگر و عالى‏ترين منبع قدرت وصل مى‏كند ؛ ذكر «يا رؤوفُ يا رحيم»^۱۱ كه هم انسان را به مهربانى خداوند اميدوار مى‏سازد و هم رأفت و رحمت خدا را جلب مى‏كند ؛ تهليل‏^۱۲ كه فرد را به يكتايى خداوند در همه اين امور متوجّه مى‏سازد و يادآور مى‏شود كه جز او هيچ كس توان برطرف كردن مشكلات را ندارد.^۱۳