۹ / ۲
دلخوشى به روى آوردن دنياى نكوهيده
قرآن
(به زندگى دنيا دلشاد شدند ، و حال آن كه زندگى دنيا در برابر آخرت ، كالاى ناچيزى بيش نيست) .
(اگر بعد از شدّت و رنجى كه به او رسيده ، نعمتهايى به او بچشانيم ، مىگويد : مشكلات از من برطرف شد [و ديگر باز نخواهد گشت]. به راستى كه او سرخوش و فخرفروش است) .
(پس چون آنچه را كه بدان پند داده شده بودند، فراموش كردند، درهاى هر چيزى [از نعمتها] را بر آنان گشوديم ، تا هنگامى كه به آنچه داده شدند، سرمست گرديدند، ناگهان [گريبان] آنان را گرفتيم و يكباره نوميد شدند) .
(اگر روىگردان شوند [غمگين مباش]، ما تو را حافظ آنان [و مأمور اجبارشان] قرار ندادهايم؛ وظيفه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامى كه ما رحمتى از سوى خود به انسان بچشانيم، به آن دلخوش مىشود، و اگر بلايى به خاطر كارهايى كه انجام دادهاند، به آنها رسد، [دچار نااميدى مىشوند؛ ]چرا كه انسان، بسيار كفرانكننده است) .
(هنگامى كه رحمتى به مردم بچشانيم، از آن خوشحال مىشوند و هر گاه مصيبتى به خاطر كارهايى كه انجام دادهاند به آنان رسد ، ناگهان مأيوس مىشوند) .
حديث
۶۵۹.امام على عليه السلام : دل خوش داشتن به دنيا، نابخردى است .
۶۶۰.امام على عليه السلام : برخورداران از دنيا، دلهاشان گريان است ، هر چند [به ظاهر ]شاد باشند و از خويشتن سخت بيزارند ، گرچه به سبب پارهاى از آنچه از دنيا نصيبشان شده ، مورد غبطه ديگران باشند .
