۸ / ۴
غصّه خوردن از ياد قيامت
۶۴۱.امام على عليه السلام : بادِ دماغ و تندى خشم و ضربِ دست و تيزى زبانت را مهار كن و با پرهيز از شتابزدگى و با تأخير در كيفر ، خود را از تمام اين كارها نگهدار تا خشمت فرو بنشيند و عنان اختيارت را در دست گيرى ، و تو هرگز بر خود چنين مسلّط نخواهى شد مگر آن كه با ياد معاد و بازگشت به سوى پروردگارت ، اندوهت را فراوان گردانى .
۶۴۲.امام زين العابدين عليه السلام : خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و بيم از اندوهِ وعده داده شده ، و شوق پاداش وعده داده شده را روزىام كن تا لذّت آنچه را كه براى آن مىخوانمت و رنج آنچه را از آن به تو پناه مىبرم، در يابم .
۶۴۳.كتاب من لا يحضره الفقيه : مردى ، نزد پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله آمد و گفت : زنى دارم كه هر گاه وارد [خانه ]مىشوم ، به پيشوازم مىآيد و هر گاه [از خانه] خارج مىشوم ، بدرقهام مىكند ، و هر گاه مرا اندوهگين مىبيند ، مىگويد : چرا اندوهگينى؟ اگر غمِ روزىات را مىخورى ، غير تو (خداوند)، آن را برايت ضمانت كرده است ، و اگر غم آخرتت را دارى ، پس خداوند بر اندوهت بيفزايد .
پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود : «خداوند ، كارگرانى دارد و اين زن ، يكى از كارگران اوست . براى او نصف پاداش شهيد در نظر گرفته شده است» .
ر . ك : دانشنامه قرآن و حديث : ج ۱۴ ص ۱۱۵ (گريستن از خوف محشر).
