۶۳۷.امام على عليه السلام : شادى مؤمن ، به فرمانبرى پروردگارش و اندوه او به گناه خود است .
۶۳۸.امام صادق عليه السلام : چه بسا كسانى كه بيهوده بسيار مىخندند و در روز رستاخيز، بسيار مىگريند و چه بسيار كسانى كه بر گناهان خويش فراوان مىگريند و ترسانند ؛ امّا در روز قيامت ، در بهشت، بسيار شادمان و خندان اند .
ر . ك : دانشنامه قرآن و حديث : ج ۱۴ ص ۱۰۵ (گريستن بر خطاهاى نفس).
۸ / ۳
غصّه بر هر خير از دست رفته
۶۳۹.امام على عليه السلام : مؤمن چون بنگرد عبرت بياموزد ... و اراده او در خير ، به پاى نيّتش [در خير ]نمىرسد . نيّت خير ، بسيار دارد؛ امّا تنها بخشى از آنها را انجام مىدهد و بر كارهاى خيرى كه از دستش رفته، افسوس مىخورد كه چرا آنها را جامه عمل نپوشانده است؟! و منافق ... شرّ بسيار در سر مىپرورانَد و پارهاى از آنها را به كار مىبندد و افسوس مىخورد كه چرا شرّ از دست رفته را انجام نداده است؟!
۶۴۰.امام على عليه السلام : بر خيرى كه پيش فرستادهاى، بسيار شادمان باش و بر آنچه از آن از دست دادهاى، بسيار اندوهگين باش .