فصل هشتم : غصّههايى كه شادى به دنبال مىآورند
۸ / ۱
غصّه بر عيبهاى خود
۶۳۴.امام على عليه السلام : هر كه در دنيا بر نفّس خويش اندوه بسيار خورد، خداوند در روز قيامت ديدگانش را روشن مىگرداند و او را در سراى ماندگارى جاى مىدهد .
۶۳۵.امام على عليه السلام : همّ و غمت را صرف آخرتت و اندوهت را صرف خود كن؛ زيرا چه بسا اندوهگينى كه اندوهش ، او را به شادمانى پاينده رساند و چه بسا غمزدهاى كه آرزوى خود را در يابد!
۸ / ۲
غصّه بر گناه
۶۳۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : سزاوار است كه مؤمن هر چند نيكوكار باشد، جز به اندوه [روز خود را] شب نكند و هر چند نيكوكار باشد مگر به غم (شب خود را) روز نسازد ، زيرا او از دو سو بيمناك است . گناهى كه آن را مرتكب شده و نمىداند خداوند در آن چه خواهد كرد و آن چه از عمر او باقى مانده و نمىداند چه خطراتى گريبان گيرش خواهد شد .