۶۰۳.امام على عليه السلام : از جمله كسانى مباش كه ... چون احساس توانگرى كند، سرمست و فريفته مى‏شود.

۶۰۴.امام على عليه السلام : روزگار، دو روز است : روزى سازگار با تو و روزى ناسازگار . اگر با تو ساز بود ، سرمستى مكن و اگر ناساز بود، شكيبا باش .

۶۰۵.امام على عليه السلام : به گاه برخوردارى از نعمت، سرمستى مكن و زمان سختى، ناتوان مباش .

۶۰۶.امام على عليه السلام : آغاز شهوت، سرخوشى است و پايان آن، نابودى .

۶۰۷.امام على عليه السلام : به جاى سرمست شدن از نعمت ، به شكرگزارى آن مشغول باش .

۶۰۸.امام على عليه السلام - در توصيف مؤمن - : شادمانى، مايه نابخردى او نمى‏شود و سرخوشى، موجب سبك‏مغزى وى نمى‏گردد ... در سختى‏[هاى زندگى ]سست نمى‏شود و در فراوانى نعمت، سرمست نمى‏گردد .

۶۰۳.الإمام عليّ عليه السلام : لا تَكُن مِمَّن . . . إنِ استَغنى‏ بَطِرَ وفُتِنَ .^۱

۶۰۴.عنه عليه السلام : الدَّهرَ يَومانِ : يَومٌ لَكَ ويَومٌ عَلَيكَ ، فإِذا كانَ لَكَ فَلا تَبطَر ، وإذا كانَ عَلَيكَ فَاصبِر .^۲

۶۰۵.عنه عليه السلام : لا تَكُن عِندَ النَّعماءِ بَطِراً ، ولا عِندَ البَأساءِ فَشِلاً .^۳

۶۰۶.عنه عليه السلام : أوَّلُ الشَّهوَةِ طَرَبٌ ، وآخِرُها عَطَبٌ .^۴

۶۰۷.عنه عليه السلام : اِشتَغِل بِشُكرِ النِّعمَةِ عَن التَّطَرُّبِ بِها .^۵

۶۰۸.عنه عليه السلام - في صِفَةِ المُؤمِنِ - : لا يَخرَقُ بِهِ فَرَحٌ‏^۶ ، ولا يَطيشُ بِهِ مَرَحٌ‏^۷ . . . ولا يَفشَلُ فِي الشِّدَّةِ ، ولا يَبطَرُ فِي الرَّخاءِ .^۸