۵۶۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : هر كس اندوه مؤمنى را برطرف كند ، خداوند براى او در روز رستاخيز ، دو شاخه از نور بر صراط قرار مى‏دهد تا مردم بسيارى كه تعدادشان را جز پروردگار ارجمندى عزّ وجلّ نمى‏داند - ، از پرتو آن بهره برند .

۵۶۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : هر كس اندوه بدهكار خود را برطرف كند ، يا از طلب خود در گذرد ، روز قيامت، در سايه عرش باشد .

۵۶۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : هر كس مؤمنى را شاد كند، خداوند براى وى از آن شادى ، موجود همانندى را مى‏آفريند كه همواره در هر صحنه ترسناكى، با او خواهد بود و به بهشت بشارتش مى‏دهد .

۵۷۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : هيچ بنده‏اى نيست كه خانواده مؤمنى را شاد كند جز اين كه خداوند از آن شادى ، پديده‏اى را مى‏آفريند كه در روز قيامت، نزد او مى‏آيد . هر زمان، مشكلى برايش پيش آيد ، مى‏گويد : اى دوست خدا! نترس . به او مى‏گويد : تو كيستى اى كه رحمت خدا بر تو باد؟! اگر همه دنيا از آنِ من بود، آن را براى تو ناچيز مى‏ديدم . مى‏گويد : من آن شادمانى‏ام كه آن را به فلان خانواده، ارزانى كردى .

۵۶۷.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن فَرَّجَ عَن مُؤمِنٍ كُربَةً جَعَلَ اللَّهُ لَهُ يَومَ القيامَةِ شُعبَتَينِ مِن نورٍ عَلَى الصِّراطِ ، يَستَضي‏ءُ بِهِما عالَمٌ لا يُحصيهِم إلّا رَبُّ العِزَّةِ عَزَّوَجَلَّ .^۱

۵۶۸.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن نَفَّسَ عَن غَريمِهِ‏^۲ أو مَحا عَنهُ ، كانَ في ظِلِّ العَرشِ يَومَ القيامَةِ .^۳

۵۶۹.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن أدخَلَ عَلى‏ مُؤمِنٍ سُروراً ، خَلَقَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَ لَهُ مِن ذلِكَ السُّرورِ مِثالاً ، لا يَزالُ مَعَهُ في كُلِّ هَولٍ يُبَشِّرُهُ بِالجَنَّةِ .^۴

۵۷۰.عنه صلى اللَّه عليه و آله : ما مِن عَبدٍ يُدخِلُ عَلى‏ أهلِ بَيتِ مُؤمِنٍ سُروراً ، إلّا خَلَقَ اللَّهُ لَهُ مِن ذلِكَ السُّرورِ خَلقاً يَجيئُهُ يَومَ القِيامَةِ كُلَّما مَرَّت عَلَيهِ شَديدَةٌ ، يَقولُ : يا وَليَّ اللَّهِ لا تَخَف ، فَيقولُ لَهُ : مَن أنتَ يَرحَمُكَ اللَّهُ ؟ فَلَو أنَّ الدُّنيا كانَت لي ما رَأَيتُها لَكَ شَيئاً ، فَيَقولُ : أنَا السُّرورُ الَّذي أدخَلتَ عَلى‏ آلِ فُلانٍ .^۵