۴۳۸.امام على عليه السلام : قناعت ، گواراترين زندگى است .

ر . ك : ص ۲۴۷ (فصل چهارم : درمان اندوه / درمان اخلاقى / قناعت) .

ى - دورانديشى‏

۴۳۹.امام صادق عليه السلام : كسى كه دورانديشى، نگهبان او و راستگويى، زيور او باشد ، شادابى‏اش افزون و مردانگى‏اش كامل است .

ك - پاك‏دامنى‏

۴۴۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : آنچه از پاك‏دامنى، سرچشمه مى‏گيرد : خرسندى، فروتنى، بهره‏مندى، آسايش، دلجويى، خشوع، تذكّر، انديشيدن، بخشندگى و سخاوت. اينها ويژگى‏هايى هستند كه به سبب پاك‏دامنى براى خردمندى كه از خدا و قسمت او خرسند است ، پديد مى‏آيد .

۴۴۱.امام على عليه السلام : كسى كه ديده‏اش را فرو اندازد ، دل خود را آسوده مى‏سازد .

ر . ك : ص ۱۸۱ (موانع شادمانى / آسيب‏هاى عملى / پيروى از هوس‏ها) و ص ۱۸۳ (چشم‏چرانى) .

ل - چشم‏پوشى‏

۴۴۲.امام على عليه السلام : كسى كه [نسبت به كاستى‏هاى ديگران‏] تظاهر به غفلت نكند و از بسيارى كارها چشم نپوشد ، زندگى‏اش ناگوار مى‏شود .

۴۳۸.عنه عليه السلام : القَناعَةُ أهنَأُ عَيشٍ .^۱

راجع : ص ۲۴۶ (الفصل الرابع : علاج الحزن / العلاج الأخلاقي / القناعة) .

۴۳۹.الإمام الصادق عليه السلام : مَن كانَ الحَزمُ حارِسَهُ وَالصِّدقُ حِليَتَهُ ، عَظُمَت بَهجَتُهُ وتَمَّت مُرُوَّتُهُ . ^۲

ك - العِفَّة

۴۴۰.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : أمَّا العَفافُ فَيَتَشَعَّبُ مِنهُ : الرِّضا ، وَالاستِكانَةُ ، وَالحَظُّ ، وَالرّاحَةُ ، وَالتَّفَقُّدُ ، وَالخُشوعُ ، وَالتَّذَكُّرُ ، وَالتَّفَكُّرُ ، وَالجودُ ، وَالسَّخاءُ ، فَهذا ما يَتَشَعَّبُ لِلعاقِلِ بِعَفافِهِ ، رِضاً بِاللَّهِ وبِقَسمِهِ .^۳

۴۴۱.الإمام عليّ عليه السلام : مَن غَضَّ طَرفَهُ أراحَ قَلبَهُ .^۴

راجع : ص ۱۸۰ (موانع السرور / الآفات العملية / اتباع الشهوات) و ص ۱۸۲ (اطلاق الطرف) .

ل - التَّغافُل‏

۴۴۲.الإمام عليّ عليه السلام : مَن لَم يَتَغافَل ولا يَغُضُّ عَن كَثيرٍ مِنَ الاُمور ، تَنَغَّصَت عيشَتُهُ .^۵