۳۳۳.امام صادق عليه السلام : پدرم عليه السلام هر گاه چيزى او را اندوهگين مىساخت، بانوان و كودكان را گرد هم مىآورد و دعا مىكرد و آنان آمين مىگفتند .
۳۳۴.امام صادق عليه السلام : هر گاه غصهدار شدى، بر سجدهگاه خود دست بكش و سپس دستت را از گونه چپ به سوى گونه راستت بر صورت و پيشانى خود بكش و سه بار بگو : به نام خداوند بخشنده بخشايشگر. به نام خدايى كه معبودى جز او نيست، داناى نهان و آشكار ، بخشنده بخشايشگر . خداوندا! تمامىِ گرفتارى و اندوه و فتنههاى پيدا و ناپيدا را از من دور گردان .
۳۳۵.امام صادق عليه السلام : خداوندا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و در نماز و دعايم بركتى قرار ده كه دلم را با آن پاك سازى ... و غصّهام را با آن بگشايى و غمم را تسلّى بخشى و بيمارىام را شفا دهى و ترسم را ايمن گردانى و اندوهم را بزدايى .
۳۳۶.امام صادق عليه السلام : هر گاه پيشامدى يا دشوارىاى به كسى رسيد ، يا امرى اندوهگينش ساخت ، زانوان و آرنجهايش را از جامه بيرون آوَرَد و آنها را به زمين بچسبانَد و سينهاش را بر خاك بگذارد و آن گاه ، همچنان كه به سجده افتاده است ، حاجتش را بخواهد .
۳۳۷.امام صادق عليه السلام : هنگامى كه نماز مغرب را به جا آوردى، دستت را بر پيشانىِ خود بكش و سه بار بگو : به نام خدايى كه معبودى جز او نيست. داناى نهان و آشكار است و بخشنده بخشايشگر . خداوندا! گرفتارى و غم و اندوه را از من دور گردان .
