۳۲۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله - خطاب به على عليه السلام - : اى على ! هر گاه چيزى اندوهگينت ساخت، بگو : خداوندا! با چشم خود كه به خواب نمىرود - از من محافظت كن ، و به ستونت كه خم نمىگردد - عهدهدار كار من باش ، و به قدرت و استيلاى خود بر من ، ببخشايم . وقتى تو اميد منى ، هلاك نمىشوم . پروردگارا ! بسا نعمتى كه ارزانىام ساختى و سپاسم بر آن ناچيز بود و بسا گرفتارىاى كه مرا بدان آزمودى و شكيبايىام در برابرش اندك بود . اى كسى كه با وجود ناچيز بودن سپاسم در برابر نعمتش ، محرومم نساخت . اى كسى كه عليرغم كمصبرىام بر آزمونش ، تنهايم ننهاد . اى كسى كه شاهد خطاكارى من بود و رسوايم نكرد . اى برخوردار از نيكى پايانناپذير و اى دارنده نعمت شمارناپذير را از تو مىخواهم كه بر محمّد و خاندانش درود فرستى ، و با يارىِ توست كه دشمنان و زورگويان را پس مىزنم .
۳۲۶.سنن الترمذى - به نقل از انس - : هر گاه پيشامدى، پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را غمگين مىساخت، مىفرمود : «اى زنده، اى پاينده ! به مهرورزىات فريادخواهى مىكنم» .
۳۲۷.تاريخ دمشق - به نقل از ضحّاك - : موسى عليه السلام هنگامى كه به سوى فرعون رهسپار گرديد و نيز پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله در روز [جنگ] حنين چنين دعا كرد و هر شخص غمزدهاى [شايسته است اين گونه] دعاكند : بودى و هستى . تو زنده ناميرايى . چشمها به خواب مىروند و ستارگان به خاموشى مىگرايند و تو زنده پايندهاى. چُرت و خواب، تو را نمىگيرد .
