بر پايه اين روايت ، در كشورى كه امنيت و شادى نيست ، خيرى هم وجود ندارد . به دليل نقش و اهميتى كه شادى در زندگى انسان دارد ، پيشوايان اسلام ، رهنمودهاى بسيار سودمندى را در زمينه عوامل شادىآفرين ، موانع شاد زيستن ، و همچنين پيامدها و بركات شاد كردن ديگران بيان كردهاند .۱
در مقابل ، روايات اسلامى نسبت به خطرهايى كه از ناحيه غم و اندوه ، جسم و جان انسان را تهديد مىكنند ، هشدار دادهاند و راههاى درمان اين بيمارى و ريشه كن كردن آن را از زندگى ارائه نمودهاند .۲
شادى روا و ناروا
پيش از اين اشاره شد كه اسلام براى شاد زيستن ، اهمّيت فراوانى قائل است و اندوه را براى جسم و جان ، زيانبار مىداند ؛ امّا بايد توجّه داشت كه آنچه در فرهنگ عموم مردم شادى ناميده مىشود ، به طور مطلق ، مورد تأييد اسلام نيست .
در بررسى متون اسلامى در زمينه شادى ، به دو نوع شادى برخورد مىكنيم :
۱ . شادى روا و پايدار ، يا شادى مثبت .
۲ . شادى ناروا و ناپايدار ، يا شادى منفى .
اين تقسيمبندى ، نكته بسيار مهمى است كه مبناى اسلام را در ارزشگذارى بر شادىها ، از مبانىِ ديگر مكاتب و ديدگاههايى كه بر پايه ارزيابىهاى مادّى به اين موضوع پرداختهاند ، جدا مىسازد .
از ديدگاه اسلام ، انواع شادىهايى كه مزاحم و مانع شادى پايدار انسان نباشند ، شادىِ مثبت و روايند؛ امّا شادىهاىِ مزاحمِ شادى پايدار ، ناروا و منفى اند . قرآن