۲۳۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله - خطاب به ابن مسعود - : چندان غم مخور! آنچه مقدّر گرديده، صورت مى‏پذيرد و آنچه روزى‏ات شده، به تو مى‏رسد .

۲۳۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : مؤمنِ نيرومند نزد خدا ، بهتر و محبوب‏تر از مؤمن ناتوان است ، گرچه در هر يك ، خيرى است . براى به دست آوردن آنچه برايت سودمند است ، سرسختانه بكوش و از خدا يارى بخواه و از خود، عجز نشان مده ، و اگر دچار مشكلى شدى ، مگو : «اگر چنين مى‏كردم ، چنين و چنان مى‏شد»؛ بلكه بگو : «اين تقدير خدا بود و هرچه خدا بخواهد ، همان مى‏شود» ؛ زيرا «اگر» گفتن ، راه را بر كردار شيطان مى‏گشايد .

۲۳۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : مقدّر ، واقع شدنى است و اندوه، زايد است .

۲۴۰.امام على عليه السلام : نيكوترين برطرف كننده اندوه ، تكيه بر تقدير [الهى ]است .

۲۴۱.امام على عليه السلام - در توصيف مؤمن - : بر آنچه از كف او رفته، اسفناك نمى‏شود و از آنچه بر وى وارد شده، اندوهگين نمى‏گردد .

۲۴۲.امام على عليه السلام :مرگ، ترديدناپذير است و روزى، تقسيم شده . پس كند رسيدنِ روزى، شما را غمگين نسازد ؛ كه نه حرص ورزيدن، آن را پيش مى‏اندازد و نه عفّت‏پيشگى، آن را به تأخير مى‏افكند . مؤمن، سزاوار شكيبايى است .

۲۳۷.عنه صلى اللَّه عليه و آله - لاِبنِ مَسعودٍ - : لا يَكثُر هَمُّكَ ، ما يُقَدَّر يَكُن ، وما تُرزَق يَأتِكَ .^۱

۲۳۸.عنه صلى اللَّه عليه و آله : المُؤمِنُ القَويُّ خَيرٌ وأحَبُّ إلَى اللَّهِ مِنَ المُؤمِنِ الضَعيفِ ، وفي كُلٍّ خَيرٌ ، اِحرِص عَلى‏ ما يَنفَعُكَ ، وَاستَعِن بِاللَّهِ ولا تَعجَز ، وإن أصابَكَ شَي‏ءٌ فلا تَقُل : لَو أنّي فَعَلتُ كانَ كَذا وكَذا ، ولكِن قُل : قَدَرُ اللَّهِ وما شاءَ فَعَلَ ، فَإِنَّ «لَو» تَفتَحُ عَمَلَ الشيطانِ .^۲

۲۳۹.عنه صلى اللَّه عليه و آله : المَقدورُ كائِنٌ ، وَالهَمُّ فَضلٌ .^۳

۲۴۰.الإمام عليّ عليه السلام : نِعمَ الطّارِدُ لِلهَمِّ الاِتِّكالُ عَلَى القَدَرِ .^۴

۲۴۱.عنه عليه السلام - في صِفَةِ المُؤمِنِ - : لا يَأسَفُ عَلى‏ مافاتَهُ ، ولا يَحزَنُ عَلى‏ ما أصابَهُ .^۵

۲۴۲.عنه عليه السلام : الأَجَلُ مَحتومٌ وَالرِّزقُ مَقسومٌ ، فَلا يَغُمَّنَّ أحَدَكُم إبطاؤُهُ ، فَإِنَّ الحِرصَ لا يُقَدِّمُهُ ، وَالعَفافَ لا يُؤَخِّرُهُ ، وَالمُؤمِنُ بِالتَّحَمُّلِ خَليقٌ .^۶