۲۳۵.امام صادق عليه السلام : هيچ مؤمنى نيست مگر آن كه خداوند، از ايمان او انيسى برايش قرار مىدهد تا بدو دلارام گردد ، چندان كه اگر بر قلّه كوهى باشد، احساس تنهايى، او را به سوى كسى كه با او ناسازگار است، گريزان نكند .
ر . ك : ص ۳۰۵ (فصل پنجم : عوامل شادمانى / باورهاى دينى / ايمان) .
ب - ايمان به تقدير
قرآن
(به ياد آريد هنگامى كه [در جنگ اُحُد] بهبالاى كوه مىگريختيد و در حين فرار، به هيچ كس توجّه نداشتيد و پيامبر از پىتان شما را فرا مىخواند . پس با افزودن غمى بر غمتان [غم شكست و غم از دست رفتن غنيمت ]شما را جزا داد تا [بياموزيد كه از اين پس] براى آنچه از دستتان رفته و يا آنچه به شما وارد شده، اندوهناك نشويد كه خداوند، به هر چه كنيد، آگاه است) .
(مصيبتى در زمين (مانند زلزله) و يا در خودتان (مانند بيمارى ، به شما) نمىرسد مگر پيش از آن كه آن را پديد آوريم در كتابى (ثبت شده) هست . اين براى خداوند آسان است تا بر آنچه از دست شما رفته است، دلْتنگ نشويد و از آنچه به شما داده شده، سرمست نگرديد . خداوند، هيچ متكبّر خودستايى را دوست ندارد) .
حديث
۲۳۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : ايمان به تقدير ، گرفتارى و اندوه را مىبَرَد .