۲۰۹.امام صادق عليه السلام - در توصيف لقمان - : اگر چيزى از دنيا به او مىرسيد، سرخوش نمىشد و نيز هيچ گاه بر چيزى [مصيبت بار] از دنيا اندوهگين نمىگرديد .
ر . ك : ص ۴۳۵ (شادىهايى كه اندوه در پى مىآورند / دلخوشى به روى آوردن دنياى نكوهيده) .
ب - خداشناسى
۲۱۰.امام على عليه السلام - در دعاى روايت شده از ايشان - : تو اى پروردگار - دادسراى هر شكايت هستى و گواه هر سخن درگوشى و حاضرِ هر جمعى و نهايت هر نيازى و شادمانىِ هر غمگينى .
۲۱۱.امام زين العابدين عليه السلام - در دعاى منسوب به ايشان - : خداوندا ! ... چگونه اندوهگين شوم در حالى كه تو بزرگوارى؟! ... و چگونه غمگين گردم حال آن كه تو را شناختهام ؟!
ر . ك : ص ۲۲۵ (درمان اعتقادى / ايمان) و ص ۳۰۵ (عوامل شادمانى / باورهاى دينى / ايمان) .
ج - دنياشناسى
۲۱۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : اى مردم! اين جا سراى غم است ، نه سراى شادى، و سراى پيچ در پيچ است ، نه سراى سر راست . پس هركه دنيا را شناخت ، به اميدى شاد نمىشود و از رنجى اندوهگين نمىگردد .
۲۱۳.امام على عليه السلام - در حكمتهاى منسوب به ايشان - : آن كس كه دنيا را بشناسد، براى گرفتارى غمناك نمىشود .