۱۱۳.امام على عليه السلام : كسى كه لذّت دنيا را شيرين مىشمارد ، غصّهدار خواهد شد .
۱۱۴.امام على عليه السلام : كسى كه دلش غرق دنيادوستى شود ، سه ويژگى دنيا هماره با آن دل خواهد بود : اندوهى كه از آن جدا نمىشود، حرصى كه رهايش نمىكند و آرزويى كه بدان دست نمىيابد .
۱۱۵.امام صادق عليه السلام : هر كس كه دلش به دنيا وابسته شود ، آن دل را از سه ويژگى، رهايى نيست : اندوهى پايانناپذير، آرزويى دست نيافتنى و اميدى دور از دسترس .
۱۱۶.مسكّن الفؤاد - در نقل سخن خداوند عزّ وجلّ به داوود عليه السلام - : دوستان مرا با اندوه بر دنيا چه كار؟ اندوه [بر دنيا]، شيرينىِ مناجات با مرا از دلشان مىبَرَد . اى داوود ! علاقهام به دوستانم ، اين است كه اهل معنويت باشند و اندوه [دنيا و مادّيات را ]به خود راه ندهند .
ر . ك : ص ۲۳۳ (درمان اخلاقى / زهد) و ص ۱۹۳ (آسيبهاى اقتصادى / انباشت مال) .
ل - آزمندى
۱۱۷.امام على عليه السلام : آزمند را آسوده نمىتوان يافت .
۱۱۸.امام باقر عليه السلام : مَثَل آزمندِ دنيا، مَثَل كِرم ابريشم است كه هر چه بيشتر دور خود مىتند ، راه خروج او بستهتر مىشود تا آن كه از غصّه بميرد .
