۲۸.امام على عليه السلام : گشاده‏رويى، كمند دوستى است .

۲۹.امام على عليه السلام : پديدآورنده دوستى، خوش‏رويى است .

۳۰.امام على عليه السلام : گشاده‏رويى ، بخشيدن ، نيكوكارى و سلام كردن ، برانگيزاننده دوستىِ مردم است .

۳۱.دعائم الإسلام : على عليه السلام ، آن گاه كه مِخنَف بن سُلَيم اَزْدى را براى جمع‏آورى زكات روانه ساخت، در سفارشى مفصّل، به او فرمان داد تا در امور پنهان و كارهاى ناپيدا از پروردگارش پروا كند ، و مردم را با روى گشاده و خوى نرم ملاقات نمايد ... .

۳۲.امام على عليه السلام - در نامه‏اش به محمّد بن ابى بكر، هنگامى كه فرمانروايى مصر را بر دوش وى نهاد - : در برابر شهروندان ، فروتن باش و با ايشان نرمخويى و گشاده‏رويى نما و [حتى ]در نگاه با گوشه چشم و نگاه خيره ، ميانشان يكسان رفتار كن .

۳۳.امام على عليه السلام - در توصيف مؤمن - : او زيرك و هوشمند است . شادمانى او در رخسارش و اندوه وى درون قلب اوست .

۲۸.عنه عليه السلام : البَشاشَةُ حِبالَةُ^۱ المَوَدَّةِ .^۲

۲۹.عنه عليه السلام : سَبَبُ المَحَبَّةِ البِشرُ .^۳

۳۰.عنه عليه السلام : طَلاقَةُ الوَجهِ بِالبِشرِ وَالعَطِيَّةُ ، وفِعلُ البِرِّ وبَذلُ التَّحِيَّةِ ، داعٍ إلى‏ مَحَبَّةِ البَرِيَّةِ . ^۴

۳۱.دعائم الإسلام : عَن عَلِيٍّ عليه السلام أنَّهُ أوصى‏ مِخنَفَ بنَ سُلَيمٍ الأَزدِيَّ وقَد بَعَثَهُ عَلَى الصَّدَقَةِ بِوَصِيَّةٍ طَويلَةٍ ، أمَرَهُ فيها بِتَقوَى اللَّهِ رَبِّهِ في سَرائِرِ اُمورِهِ وخَفِيّاتِ أعمالِهِ ، وأن يَلقاهُم بِبَسطِ الوَجهِ ولينِ الجانِبِ ...^۵

۳۲.الإمام عليّ عليه السلام - في كِتابِهِ إلى‏ مُحَمَّدِ بنِ أبي بَكرٍ حينَ قَلَّدَهُ مِصرَ - : اِخفَض لَهُم جَناحَكَ ، وألِن لَهُم جانِبَكَ ، وَابسُط لَهُم وَجهَكَ ، وآسِ‏^۶ بَينَهُم فِي اللَّحظَةِ وَالنَّظرَةِ .^۷

۳۳.عنه عليه السلام - في صِفَةِ المُؤمِنِ - : هُوَ الكَيِّسُ‏^۸ الفَطِنُ ، بِشرُهُ في وَجهِهِ ، وحُزنُهُ في قَلبِهِ .^۹