۱۳.امام على عليه السلام : روزگار شادمانى، زودگذر و از دست رفتنى است .

۱۴.امام على عليه السلام - در حكمت‏هاى منسوب به ايشان - : چون روزگار شادمانى به دستت رسيد، رهايش مكن؛ زيرا اگر به دست روزگار غم، گرفتار آيى، رهايت نمى‏كند .

ر . ك : ص ۱۴۵ (زيان‏هاى اندوه) .

۲ / ۳

ابراز خوش‏حالى‏

الف - خوش‏رويى و گشادگى چهره‏

۱۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : از جمله خلق و خوى پسنديده پيامبران و صدّيقان و شهيدان و صالحان ، خوش‏رويى هنگام روبه‏رو شدن ، و دست دادن و خوش‏آمدگويى ، هنگام ملاقات است .

۱۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : از جمله اخلاق فرد با ايمان ، خوش‏سخن بودن است هنگامى كه سخن مى‏گويد و نيكو گوش دادن است هنگامى كه [با او] سخن گفته مى‏شود و خوش‏رويى است وقتى كه ملاقات مى‏گردد ، و وفاى به وعده است زمانى كه [به كسى ]وعده مى‏دهد .

۱۳.عنه عليه السلام : أوقاتُ السُّرورِ خُلسَةٌ^۱ .^۲

۱۴.عنه عليه السلام - فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ - : إذا وَقَعَ في يَدِكَ يَومُ السُّرورِ فَلا تُخَلِّهِ ، فَإِنَّكَ إذا وَقَعتَ في يَدِ يَومِ الغَمِّ لَم يُخَلِّكَ .^۳

راجع : ص ۱۴۴ (مضار الحزن) .

۲ / ۳

أ - البَشاشَةُ وَالبِشرُ

۱۵.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : إنَّ مِن مَكارِمِ أخلاقِ النَّبِيّينَ وَالصِّدّيقينَ وَالشُّهَداءِ وَالصّالِحينَ ، البَشاشَةَ إذا تَزاوَروا ، وَالمُصافَحَةَ وَالتَّرحيبَ إذَا التَقَوا .^۴

۱۶.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مِن أخلاقِ المُؤمِنِ حُسنُ الحَديثِ إذا حَدَّثَ ، وحُسنُ الاِستِماعِ إذا حُدِّثَ ، وحُسنُ البِشرِ إذا لُقِيَ ، ووَفاءُ الوَعدِ إذا وَعَدَ .^۵