۳۱.امام صادق علیه السّلام: پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله در ماه رمضان، در ده روز اوّل، معتکف شد. سال بعد، در ده روز وسط، و در سال سوم، در ده روز آخر، معتکف شد. سپس پیوسته در ده روز آخر، اعتکاف مى‏نمود.

۳۲.مسند ابن حنبلـ به نقل از اَنَس ـ: پیامبر صلّی الله علیه و آله در زمانی که [در شهرِ خود] مقیم بود، دهه آخر ماه رمضان را اعتکاف مى‏کرد و هر گاه به مسافرت مى‏رفت، سال بعد، بیست روز معتکف مى‏شد.

۳۳. صحیح البخاری ـ به نقل از ابو سعید خُدری ـ: پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله در دهه میانی رمضان اعتکاف می‏کرد. یک سال که اعتکاف کرده بود، در شب بیست و یکم ـ همان شبی که صبحش از اعتکاف خارج می‏شد ـ فرمود: «هر کس همراه من اعتکاف کرده است، در دهه آخر اعتکاف کند».

۳۴.تهذیب الکمال ـ به نقل از ابو حازم (وابسته انصار) ـ: پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله در خیمه‌ای اعتکاف می‏کرد که بر درش حصیری آویزان بود.

۳۵.مسند ابن حنبلـ به نقل از ابن عمر ـ: پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله در دهه آخر رمضان اعتکاف کرد و برایش خیمه‌ای از شاخه نخل آماده کردند.

۳۶.صحیح ابن خزیمةـ به نقل از ابن عمر ـ: برای پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله خیمه‌ای از شاخه نخل ساختند و در رمضان اعتکاف کرد تا آن که شبی سرش را بیرون آورد و شنید که مردم قرائت می‏کنند. فرمود: «نمازگزار چون نماز می‏خواند، با خدایش مناجات می‏کند. پس [کافی است] هر یک از شما بداند با خدایش چه می‏گوید. صدایتان را برای یکدیگر بلند می‏کنید؟!». پیامبر صلّی الله علیه و آله می‏خواست [با این کلام] بلند کردن صدا برای یکدیگر را نفی کند.

۳۱.عنه علیه السّلام: اِعتَكَفَ رَسولُ اللّهِ صلّی الله علیه و آله في شَهرِ رَمَضانَ فِي العَشرِ الاُوَلِ، ثُمَّ اعتَكَفَ فِي الثّانِيَةِ فِي العَشرِ الوُسطیٰ، ثُمَّ اعتَكَفَ فِي الثّالِثَةِ فِي العَشرِ الأَواخِرِ، ثُمَّ لَم يَزَل يَعتَكِفُ فِي العَشرِ الأَواخِرِ.^۱

۳۲.مسند ابن حنبل عن أنس: كانَ النَّبِيُّ صلّی الله علیه و آله إذا كانَ مُقيماً اعتَكَفَ العَشرَ الأَواخِرَ مِن رَمَضانَ، وإذا سافَرَ اعتَكَفَ مِنَ العامِ المُقبِلِ عِشرينَ.^۲

۳۳.صحيح البخاري عن أبي سعيد الخدري: أنَّ رَسولَ اللّهِ صلّی الله علیه و آله كانَ يَعتَكِفُ فِي العَشرِ الأوسَطِ مِن رَمَضانَ، فَاعتَكَفَ عاماً حَتّیٰ إذا كانَ لَيلَةُ إحدیٰ وعِشرينَ ـــ وهِيَ اللَّيلَةُ الَّتي يَخرُجُ مِن صَبيحَتِها مِن اعتِكافِهِ ـــ قالَ: مَن كانَ اعتَكَفَ مَعي فَليَعتَكِفِ العَشرَ الأواخِرَ....^۳

۳۴.تهذيب الكمال عن أبي حازم مولى الأنصار: كانَ رَسولُ اللّهِ صلّی الله علیه و آله يَعتَكِفُ في قُبَّةٍ عَلیٰ بابِها حَصيرٌ.^۴

۳۵.مسند ابن حنبل عن ابن عمر: اِعتَكَفَ رَسولُ اللّهِ صلّی الله علیه و آله فِي العَشرِ الأواخِرِ مِن رَمَضانَ، فَاتُّخِذَ لَهُ فيهِ بَيتٌ مِن سَعفٍ.^۵

۳۶.صحيح ابن خزيمة عن ابن عمر: بُنِيَ لِنَبِيِّ اللّهِ صلّی الله علیه و آله بَيتٌ مِن سَعفٍ اعتَكَفَ في رَمَضانَ، حَتّیٰ إذا كانَ لَيلَةٌ أخرَجَ رأسَهُ فَسَمِعَهُم يَقرَؤونَ، فَقالَ: إنَّ المُصَلِّيَ إذا صَلّیٰ يُناجي رَبَّهُ، فَليَعلَم أحَدُكُم ما يُناجِيهِ، يَجهَرُ بَعضكُم عَلیٰ بَعضٍ!
يُريدُ إنكارَ الجَهرِ بَعضُهُم عَلیٰ بَعضٍ.^۶