۱ / ۶
سیره اخلاقی پیامبر صلّی الله علیه و آله در اعتکاف
۲۷.امام على علیه السّلام: هنگامی که شب اوّل رمضان میشد، پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله بر میخاست و پس از ثنای خداوند متعال می‌فرمود: «ای مردم!...» تا این که در اوّلین شب از دهه آخر، کمر [به عبادت] مىبست و از میان زنانش بیرون میآمد و اعتکاف و شب‌زنده‌داری میکرد.
۲۸.صحیح مسلمـ به نقل از ابو سعید خُدری ـ: پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله در دهه نخست ماه رمضان، در خیمه‌ای تُرکی که بر درش حصیری آویزان بود، به اعتکاف نشست. آن گاه حصیر را با دستش گرفت و در گوشه خیمه انداخت و سپس سرش را بیرون آورد و با مردم سخن گفت. مردم به ایشان نزدیک شدند. پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود: «من در پی این شب (قدر)، دهه اوّل را معتکف شدم و سپس دهه وسط را به اعتکاف نشستم. آن گاه [جبرئیل] نزدم آمد و به من گفته شد که آن در دهه آخر است. پس هر کس از شما دوست دارد که به اعتکاف بنشیند، معتکف شود». پس مردم با ایشان معتکف شدند.
۲۹.الکافی ـ به نقل از حَلَبی ـ: امام صادق علیه السّلام فرمود: «دهه آخر ماه رمضان که مىشد، پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله در مسجد، معتکف مىگردید و برای او خیمه‌ای بافته شده از مو[ی چارپایان] میزدند و پیامبر صلّی الله علیه و آله کمر [به عبادت] مىبست و بستر خود را جمع مىکرد».
۳۰.امام صادق علیه السّلام: جنگ بدر، در ماه رمضان بود. پس پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله معتکف نشد. سال بعد، بیست روز معتکف شد: ده روز برای همان سال و ده روز برای قضای آنچه از او فوت شده بود.
