۱۹.امام صادق علیه السّلام: روا نیست که معتکف از مسجد بیرون رود، جز برای حاجتی که ناگزیر از رفع آن است و [اگر رفت،] نمی‏نشیند تا باز گردد، و برای چیزی بیرون نمی‏آید، مگر برای تشییع جنازه یا عیادت بیمار و [در این دو کار هم] نمی‏نشیند تا باز گردد. اعتکاف زن نیز چنین است.

۲۰.امام صادق علیه السّلام: بر معتکف نیست که از مسجد بیرون رود، مگر برای نماز جمعه یا تشییع جنازه یا قضای حاجت.

۲۱.سنن أبی داوودـ به نقل از ابو سعید خُدری ـ: پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله در مسجد، اعتکاف کرد. شنید که صدای مسلمانان به قرائت، بلند است. پرده را کنار زد و فرمود: «بدانید که همه شما در حال مناجات با پروردگار خود هستید. پس همدیگر را نیازارید و صدایتان را در قرائت، از یکدیگر بلندتر نکنید» یا فرمود: «در نماز».

۲۲.مسند ابن حنبل ـ به نقل از عبد اللّٰه بن عمر ـ:پیامبر صلّی الله علیه و آله اعتکاف و برای مردم سخنرانی کرد و فرمود: «هان! هر یک از شما که به نماز می‏ایستد، با خدایش مناجات می‏کند. پس [کافی است] هر یک از شما بداند با خدایش چه می‏گوید، و [لازم نیست دیگران هم بشنوند. پس] صدایتان را در قرائت نماز برای همدیگر بلند نکنید».

۱۹.عنه علیه السّلام: لا يَنبَغي لِلمُعتَكِفِ أن يَخرُجَ مِنَ المَسجِدِ إلّا لِحاجَةٍ لا بُدَّ مِنها، ثُمَّ لا يَجلِسُ حَتّیٰ يَرجِعَ، ولا يَخرُجُ في شَيءٍ إلّا لِجَنَازَةٍ، أَو يَعودُ مَريضاً، ولا يَجلِسُ حَتّى يَرجِعَ، وَاعتِكافُ المَرأَةِ مِثلُ ذٰلِكَ.^۱

۲۰.عنه علیه السّلام: لَيسَ عَلَى المُعتَكِفِ أن يَخرُجَ مِنَ المَسجِدِ إلّا إِلَى الجُمُعَةِ، أو جَنازَةٍ، أَو غائِطٍ.^۲

۲۱.سنن أبي داود عن أبي سعيد الخدري: اِعتَكَفَ رَسولُ اللّهِ صلّی الله علیه و آله في المَسجِدِ، فَسَمِعَهُم يَجهَرونَ بِالقِراءَةِ، فَكَشَفَ السِّترَ وقالَ: ألا إنَّ كُلَّكُم مُناجٍ رَبَّهُ، فَلا يُؤذِيَنَّ بَعضُكُم بَعضاً، ولا يَرفَع بَعضُكُم عَلیٰ بَعضٍ فِي القِراءَةِ ـــ أو قالَ: فِي الصَّلاةِ ـــ.^۳

۲۲.مسند ابن حنبل عن عبد اللّه‏ بن عمر: أنَّ النَّبَيَ صلّی الله علیه و آله اعتَكَفَ وخَطَبَ النّاسَ^۴ فَقالَ: أما إنَّ أحَدَكُم إذا قامَ فِي الصَّلاةِ فَإِنَّهُ يُناجي رَبَّهُ، فَليَعلَم أحَدُكُم ما يُناجي رَبَّهُ، ولا يَجهَر بَعضُكُم عَلیٰ بَعضٍ بِالقِراءَةِ فِي الصَّلاةِ.^۵