۳۴۹.مصباح المتهجّدـ به نقل از ابن عیّاش ـ: جبیر بن عبد اللّٰه برایم گفت: این متن را از روی توقیعی نوشتم که از طرف ناحیه مقدّسه به دست شیخ بزرگ، ابو جعفر محمّد بن عثمان رسید:
«به نام خداوند مهرگستر مهربان. در هر روز از ماه رجب، این دعا را بخوان:
"خدایا! من از تو درخواست مىکنم به معنای همه آنچه والیان امرت، تو را به آن خواندهاند؛ آن والیانی که رازنگهدار تو، بشارتیافتگان امر تو، توصیفگران قدرتت و
آشکار کنندگان بزرگىات هستند. از تو مىخواهم به آنچه از خواستت در باره آنها گفتی [و موجود شد] و آنها را معادن کلمههایت و ستونهای توحیدت و نشانهها و جایگاهها[ی معرفتت] قرار دادى؛ نشانههایی که هیچ جایی از آنها تهی نیست و هر کس تو را شناخته، به آنها شناخته است و تفاوتی میان تو و آنها نیست، جز آن که آنان بندگان و مخلوق تو هستند و باز و بست و آغاز و پایانشان با توست. یاران و گواهان، آزمودگان و مدافعان و حافظان و پیشگامان اند که آسمان و زمینت را با ایشان پُر کردى، تا آن جا که یکتایی و بىهمتایىات پدیدار شد.
به وسیله اینها و نیز به جایگاههای عزّتِ برخاسته از رحمتت و به مقامات و نشانههایت، از تو مىخواهم که بر محمّد و خاندانش درود فرستی و بر ایمان و استواری من بیفزایى. ای نهان در پیدایىاش و پیدا در نهان و پوشیدگىاش! ای جدا کننده نور و تاریکى! ای وصف شده، بی آن که به ژرفایش توان رسید! ای معروف، بی آن که مشابهی داشته باشد! [ای] مرز گذارنده برای هر محدود و گواه هر مشهود، و پدید آورنده هر موجود و به شمار آورنده هر معدود و سراغدار هر مفقود! هیچ معبودی جز تو نیست. ای که شایسته کبریایی و جودى!
ای که نه به چگونگى، توصیف مىشود و نه جایی برایش معیّن مىشود! ای نهان از هر دیده! ای پاینده بر پا دارنده، و دانا به هر دانسته! بر بندگان برگزیدهات و انسانهای در حجاب گذاشتهات و فرشتگان مقرّبت و ناشناختگان صف کشیده حلقه زننده [بر گرد عرشت] درود فرست و این ماه رجبِ گرامی و دیگر ماههای حرام پس از آن (ذی قعده، ذی حجّه و محرّم) را برای ما مبارک گردان و نعمت‌هایت را در آن بر ما به فراوانی فرو بریز و بهره ما را بیشتر کن و سوگند ما را در آن، رد مکن [و درخواست ما را بپذیر]، به نام بزرگ سترگت، جلیلترین و کریمترین نامت؛ همان که بر روز نهادی و روشن شد و بر شب نهادی و تاریک شد. آنچه را تو از ما مىدانی و ما نمىدانیم، بیامرز و ما را از گناهان به بهترین حفظ، محفوظ بدار و ما را با تقدیرهای کفایت کنندهات کفایت کن و با حُسن نظرت، بر ما منّت بنه و ما را به غیر خودت وا مگذار و از خیرت باز مدار و در عمری که برایمان نوشتهاى، برکت ده و رازهای نهفتهمان را سامان ده و از جانب خودت امانمان ده و ما را با ایمانی نیکو به کار گیر و ما را به ماه روزه و روزها و سالهای پس از آن نیز برسان، ای صاحب شُکوه و کرامت!».
