۳۴۸.الاقبالـ به نقل از کتاب معالم الدین ـ: محمّد بن ابی رَوّاد روّاسی ذکر کرد که با محمّد بن جعفر دهّان (روغن‌فروش) در روزی از روزهای ماه رجب به سوی مسجد سهله حرکت کردیم. او گفت: ما را به سوی مسجد صعصعه ببر که مسجدی مبارک است و امیر مؤمنان علی علیه السّلام در آن جا نماز گزارده و حجّتهای الهی به آن پا نهاده‌اند. ما به سوی آن رفتیم و در حال نماز در آن جا بودیم که مردی از شترش پیاده شد و آن را در سایه بست و وارد شد و دو رکعت نماز طولانی خواند و سپس دستانش را دراز کرد و دعایی را خواند ـ
که خواهیم آورد ـ. آن گاه به سوی مرکبش رفت و سوارش شد. ابن جعفر دهّان به من گفت: آیا بر نخیزیم تا به سویش برویم و بپرسیم او کیست؟ برخاستیم و به سویش رفتیم و به او گفتیم: تو را به خدا سوگندت میدهیم که تو کیستی؟ او ما را سوگند داد که وی را چه کسی میپنداریم. ابن جعفر دهّان گفت: گمان میکنیم که تو خضر هستی. او گمان مرا هم جویا شد. گفتم: من نیز همین گمان را دارم. او گفت: به خدا سوگند، من کسی هستم که خضر هم نیازمند دیدن اوست. باز گردید که من امام زمان شما هستم. و این، متن دعایش است:
«خدایا! ای صاحب الطاف فراوان و نعمت‌های گوناگون و رحمت گسترده و قدرت کامل و نعمت‌های بزرگ و بخششهای سترگ و یارىهای زیبا و عطاهای فراوان! ای آن که با مثال زدن، توصیف نمىگردی و به مانند، تشبیه نمىشوی و به کمک و پشتیبانى، مغلوب نمىگردى!
ای آن که آفرید و روزی داد، و الهام کرد و گویا گرداند، و نوآوری کرد و آغاز نمود، و بلندمرتبه و والاست، و اندازه گیری کرد و نیک نگاشت، و صورتگری کرد و استوار ساخت، و حجّت آورد و رساند، و نعمت داد و گستراند، و بخشید و افزود، و عنایت کرد و برتری داد!
ای آن که در عزّت، مقام بلند دارد، چنان که از نگاه دیدهها برون است و در لطف، نزدیک است، چنان که در افکار، خطور مىکند!
ای آن که در حکمرانى، یکتاست و شریکی برای او در قلمرو فرمانروایىاش نیست، و در نعمت‌ها و بزرگىها، یگانه‌ای است که در جبروت مقام خود، ضدّی ندارد!
ای که در بزرگی هیبت او، اندیشهها و افکار نازک‌بین، حیران مىمانند و جهش دیده مردم در برابر درک عظمتش سرشکسته مىگردد! ای آن که چهرهها در برابر هیبت او سر افکندهاند و گردنها در برابر عظمتش فروتن اند و دلها از بیمش لرزان اند!
با این ستایش که جز برای تو شایسته نیست، و به خاطر آنچه بر خودت برای مؤمنانی که تو را مىخوانند، مقرّر کردی و به خاطر این که پاسخ مثبت دادن به خوانندگان خویش را ضمانت نمودى، از تو درخواست مىکنم، ای شنواترینِ شنوندگان و بیناترینِ بینایان و مراقبترینِ مراقبان و سریعترین حسابگران! ای
أحکم الحاکمین و ای أرحم الراحمین! بر محمّد، خاتم پیامبران، و بر خاندان پاک و برگزیده او درود فرست، و در این ماه، بهترین چیزی را که قسمت خواهی کرد، برای من قسمت کن، و در مقدّراتت، بهترین چیزی را که خود، در سرنوشت رقم زده‌اى، برای من رقم زن، و مرا در جمع آنان که عاقبتشان را به سعادتمندی ختم مىکنى، مقرّر فرما، و هر مقدار که مرا زنده نگه مىدارى، برخوردار، زنده نگه دار، و مرا شادمان و آمرزیده بمیران و خودت نجاتم را از پرسش برزخ، متولّی باش، و نکیر و منکر (دو فرشته پرسشگر قبر) را از من بگردان، و بشیر و مبشّر را به من بنمایان، و برای من به خشنودی و بهشتت و زندگی خوش و فرمان‌روایی بزرگ، راهی قرار ده. صبحگاهان و شبانگاهان بر محمّد و خاندانش درود خدا باد، ای مهربانترینِ مهربانان!».
در روایتی دیگر آمده است: سپس میگویی:
«بار خدایا! من به [حقّ] گِرِه عزّتت بر ارکان عرش، و نهایت مهربانىات در قرآن، و اسم اعظمت و یاد برتر و برترینت، و همه کلمههای تمامت، از تو درخواست مىکنم که بر محمّد و خاندان او درود فرستى، و از تو مىخواهم که به من، هر چه را که به عهد تو وفا کننده‌تر، و برای حقّ تو ادا کننده‌تر، و برای تو خشنود کننده‌تر، و برای من در روز باز گشت به نزدت و به سویت بهتر است، تا آن جا که دوست دارم، بدهی و از من، هر آنچه را دوست ندارم، باز گردانى، که تو بر هر چیزی توانایى، به رحمتت، ای مهربانترینِ مهربانان!».
[سیّد ابن طاووس در این جا مینویسد:] این دعا و افزوده آن را از امیر مؤمنان علیه السّلام هم یافتهایم [و از ایشان هم برای ما روایت شده است].
