۳۴۷.مصباح المتهجّدـ به نقل از ابو القاسم حسین بن روح ـ: هر کدام از مزارهای مقدّس را که در نزدیکشان بودى، در ماه رجب، زیارت کن و به هنگام ورود بگو:
«ستایش، ویژه خدایی است که ما را در یکی از بارگاههای اولیای خود، در [ماه] رجب، حاضر کرد و حقوق واجب آنها را بر ما، لازم ساخت. خداوند، بر محمّد برگزیدهاش و بر اوصیای حاجب درگاهش، درود فرستد. خدایا! همان گونه که ما را در بارگاه ایشان، حاضر کردى، وعده به ایشان را [در پاداش دادن به زائرشان] برایمان حتمی گردان و ما را همراه ایشان و بی منع و باز داشتن، به همان سرای ماندن و جاودانگى، وارد کن.
سلام، بر شما! من آهنگِ شما کردهام و در درخواست و حاجتم، به شما تکیه دارم. درخواستم، رهایی از آتش و منزل یافتن با شما در سرای قرار،
همراه با پیروان نیکوکار شماست؛ و سلام بر شما به خاطر شکیبایىتان و چه نیکو سرانجامی است فرجامِ این سراى! من در آنچه به شما واگذار شده است، از شما خواستارم و به شما، امیدوار. بر شماست عوض (پاداش دادن). پس به وسیله شما، شکستگىها ترمیم مىشود و بیمار، شفا مىیابد و فزونی و کاستی رَحِمها (فرزندان) هم به وسیله شماست.
من، به نهان شما، ایمان دارم و سخنتان را پذیرا هستم و برای باز گشت با حاجتهای امضا و روا شده و بر آوردن و بزرگ داشتن آنها، خدا را به شما و شأن و صلاحم نزد شما، سوگند مىدهم.
و سلام و رحمت و برکات و درودهای خدا بر شما باد؛ سلام کسی که در حال وداع است و حاجتهایش را به شما مىسپارد و از خدا مىخواهد که به سوی شما، باز گردد و شتافتنش به سوی شما، قطع نشود! [از خدا مىخواهم که] مرا با بهترین حالت، از سوی شما باز گرداند، به جایی آباد، و آسایشی گسترده، و راحتی و آرامش تا به هنگام فرا رسیدن اَجَل، و رفتن به بهترین جا و فرود آمدن در نعمت جاوید و زندگی بدون پیرى، با خوردن همیشگی و نوشیدن شرابِ گوارا و سر به مُهر بهشتى، از نخستین جرعه آن تا جامهای پی در پى، بدون دلزدگی و ملول شدن، تا باز گشت به حضور شما و رستگاری در باز گشت شما، و محشور شدن در زمره شما.
سلام و رحمت و برکات خدا و درودها و تحیّات او بر شما، که او، ما را کافی و بهترین وکیل است».