۱۴۷.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: خدای متعال مى‏فرماید: «هر گاه بنده‏ام در تنهایى‏اش مرا یاد کند، من در میان جمعی از فرشتگانم یادش مى‏کنم، و هر گاه در میان جمعی یادم کند، من در میان جمع بَرین (رَفیق اعلا)^۱ یادَش مى‏کنم».

۱۴۸.المحاسنـ به نقل از بشیر دهّان ـ: امام صادق علیه السّلام فرمود: «خدای متعال مى‏فرماید: ای پسر آدم! مرا در درونت یاد کن تا تو را در میان [فرشتگان] خودم یاد کنم. ای پسر آدم! مرا در خلوت یاد کن تا تو را در خلوت، یاد ‏کنم. ای پسر آدم! مرا در میان جمع یاد کن تا تو را در میان جمعی بهتر از جمع تو، یاد ‏کنم».
[سپس] فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که خدا را در میان جمعی از مردم یاد کند، مگر آن که خداوند در میان جمعی از فرشتگان، از او یاد مى‏کند».

۱۴۹.الکافی ـ به نقل از ابن فضّال، در حدیثی که سند آن را به یکی از اهل بیت علیهم السّلام رسانده است ـ: خداوند عزّ و جلّ به عیسى علیه السّلام فرمود: «ای عیسى! مرا در درونت یاد کن تا من نیز تو را میان [فرشتگان] خودم یاد کنم، و در میان جمع یادم کن تا من نیز در میان جمعی بهتر از آدمیان، تو را یاد کنم».

۱۵۰.امام صادق علیه السّلام: خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «هر کس مرا در نهانْ یاد کند، من در آشکار، یادش مى‏کنم».

۱۵۱.امام باقر علیه السّلامـ در باره این سخن خداوند متعال: (و یاد خدا بزرگ‏تر است) ـ: یاد کردن خدا از اهل نماز، بزرگ‏تر از یاد کردن آنان از خداست. آیا نمى‏بینی که او خود مى‏فرماید: (مرا یاد کنید، شما را یاد مى‏کنم)؟

۱۵۲.پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله: هیچ گروهی برای یاد کردن از خداوند عزّ و جلّ گِرد هم نیامدند، مگر آن که خداوند در میان کسانی که نزد او هستند، از ایشان یاد کرد.

۱۵۳.تفسیر الطبریـ به نقل از اَنَس ـ:‏ خداوند، هر گاه اهل بهشت را در بهشت جای دهد... پروردگار متعال، ایشان را بانگ مى‏دهد که: «ای بندگان من! سرهایتان را بلند کنید؛ زیرا این جا دیگر سرای عمل و خانه رنج [و زحمت]
نیست؛ بلکه سرای مزد و پاداش است. به عزّتم سوگند که این [بهشت] را جز به خاطر شما نیافریدم. هیچ لحظه‌ای در سرای دنیا نبود که در آن از من یاد کنید، مگر آن که من نیز در فراز عرشم از شما یاد کردم».

۱۴۷.عنه صلّی الله علیه و آله: قالَ اللّهُ تَعالیٰ: لا يَذكُرُني عَبدي في نَفسِهِ إلّا ذَكَرتُهُ في مَلَأٍ مِن مَلائِكَتي، ولا يَذكُرُني في مَلَأٍ إلّا ذَكَرتُهُ فِي الرَّفيقِ الأَعلیٰ.^۱

۱۴۸.المحاسن عن بشير الدهّان عن الإمام الصادق علیه السّلام: قالَ اللّهُ تَعالیٰ: اِبنَ آدَمَ، اُذكُرني في نَفسِكَ أذكُركَ في نَفسي. اِبنَ آدَمَ، اُذكُرني في خَلاءٍ أذكُركَ في خَلاءٍ. اِبنَ آدَمَ، اُذكُرني في مَلَأٍ أذكُركَ في مَلَأٍ خَيرٍ مِن مَلَئِكَ.
وقالَ: ما مِن عَبدٍ يَذكُرُ اللّهَ في مَلَأٍ مِنَ النّاسِ، إلّا ذَكَرَهُ اللّهُ في مَلَأٍ مِنَ المَلائِكَةِ.^۲

۱۴۹.الكافي عن ابن فضّال رفعه، قال: قالَ اللّهُ عزّ و جلّ لِعيسیٰ علیه السّلام: يا عيسیٰ، اُذكُرني في نَفسِكَ أذكُركَ في نَفسي، وَاذكُرني في مَلَأِ(كَ) أذكُركَ في مَلَأٍ خَيرٍ مِن مَلَأِ الآدَمِيِّينَ.^۳

۱۵۰.الإمام الصادق علیه السّلام: قالَ اللّهُ عزّ و جلّ: مَن ذَكَرني سِرّا ذَكَرتُهُ عَلانِيَةً.^۴

۱۵۱.الإمام الباقر علیه السّلامـــ في قَولِهِ تَعالیٰ: (وَ لَذِكْرُ ٱللَّهِ أَكْبَرُ) ـــ: يَقولُ: ذِكرُ اللّهِ لِأَهلِ الصَّلاةِ أكبَرُ مِن ذِكرِهِم إيّاهُ، ألا تَریٰ أنَّهُ يَقولُ: (اذْكُرُونِى أَذْكُرْكُمْ)؟^۵

۱۵۲.رسول اللّه صلّی الله علیه و آله: مَا اجتَمَعَ قَومٌ يَذكُرونَ اللّهَ عزّ و جلّ، إلّا ذَكَرَهُمُ اللّهُ فيمَن عِندَهُ.^۶

۱۵۳.تفسير الطبري عن أنس: إنَّ اللّهَ عزّ و جلّ إذا أسكَنَ أهلَ الجَنَّةِ الجَنَّةَ... فَناداهُمُ الرَّبُّ تبارك وتعالیٰ: عِبادي، اِرفَعوا رُؤوسَكُم فَإِنَّها لَيسَت بِدارِ عَمَلٍ
ولا دارِ نَصَبٍ، إنَّما هِيَ دارُ جَزاءٍ وثَوابٍ، وعِزَّتي وجَلالي! ما خَلَقتُها إلّا مِن أجلِكُم، وما مِن ساعَةٍ ذَكَرتُموني فيها في دارِ الدُّنيا إلّا ذَكَرتُكُم فَوقَ عَرشي.^۷