95
فرهنگ‌نامهٔ نماز جمعه

۱۴۴.امام باقر علیه السلام: هنگامی که روز جمعه فرا رسد، فرشتگان مقرّب همراه با کاغذهایی نقره‏ای و قلم‏هایی طلایی نازل می‏شوند و بر درگاه‏ مساجد، بر صندلی‏هایی از نور می‏نشینند و مردم را به ترتیب حضورشان، اوّل و دوم می‏نویسند تا آن که امام حاضر شود. هنگامی که امام حضور یافت، دفترهای خود را می‏‏بندند. آنها در هیچ روزی جز روز جمعه نازل نمی‏شوند.۱

۱۴۵.الکافىـ به نقل از جابر جعفی ـ: امام باقر علیه السلام صبح روزهاى جمعه، آن گاه که خورشيد به اندازه يک نيزه برآمده بود، ره‌سپار مسجد مى‏شد و چون ماه رمضان مى‏شد، پيش از آن مى‏رفت و مى‏فرمود: «فضيلت جمعه‌هاى ماه رمضان بر جمعه‌هاى ديگر ماه‌ها، همچون فضيلت ماه رمضان بر ماه‏هاى ديگر است».۲

۱۴۶.امام صادق علیه السلام: خداوند، روز جمعه را بر روزهاى ديگر، برترى بخشيده است. در روز جمعه، بهشت براى کسی که به نماز جمعه بيايد، آراسته و مزيّن مى‏شود، و شما به اندازه پيشتازى‏‏تان به سوى نماز جمعه، به سوى بهشت، پيش خواهيد تاخت و همانا درهاى آسمان براى بالا رفتن اعمال بندگان، باز مى‏شوند.۳

1.. إذا كانَ يَومُ الجُمُعَةِ نَزَلَ المَلائِكَةُ المُقَرَّبونَ مَعَهُم قَراطيسُ مِن فِضَّةٍ وأقلامٌ مِن ذَهَبٍ، فَيَجلِسونَ عَلىٰ أبوابِ المَسجِدِ عَلىٰ كَراسيَّ من نورٍ، فَيَكتُبونَ النّاسَ عَلىٰ منازِلِهِم الأَوَّلَ وَالثّانِيَ حَتّىٰ يَخرُجَ الإِمامُ، فَإِذا خَرَجَ الإِمامُ طَوَوا صُحُفَهُم، ولا يَهبِطونَ في شَيءٍ مِنَ الأَيّامِ إلّا في يَومِ الجُمُعَةِ(الكافی: ج۳ ص۴۱۳ ح۲، جمال الاُسبوع: ص۱۴۸).

2.. كانَ أبو جَعَفرٍ علیه السلام يُبَكِّرُ إلَى المَسجِدِ يَومَ الجُمُعَةُ حينَ تَكونُ الشَّمسُ قَدرَ رُمحٍ، فَإِذا كانَ شَهرُ رَمَضانَ يَكونُ قَبلَ ذٰلِكَ، وكانَ يَقولُ: إنَّ لِجُمَعِ شَهرِ رَمَضانَ عَلىٰ جُمَعِ سائِرِ الشُّهورِ فَضلاً كَفَضلِ شَهرِ رَمَضانَ عَلىٰ سائِرِ الشُّهورِ(الكافی: ج۳ ص۴۲۹ ح۸ ، تهذیب الأحكام: ج۳ ص۲۴۴ ح۶۶۰).

3.. فَضَّلَ اللّهُ‏ الجُمُعَةَ عَلىٰ غَيرِها مِنَ الأَيّامِ، وإنَّ الجِنانَ لَتُزَخرَفُ وتُزَيَّنُ يَومَ الجُمُعَةِ لِمَن أتاها، فَإِنَّكُم تَتَسابَقونَ إلَى الجَنَّةِ عَلىٰ قَدرِ سَبقِكُم إلَى الجُمُعَةِ، وإنّ أَبوابَ السَّماءِ لَتُفتَحُ لِصُعودِ أعمالِ العِبادِ(الكافی: ج۳ ص۴۱۵ ح۹، تهذیب الأحکام: ج۳ ص۴ ح۶).


فرهنگ‌نامهٔ نماز جمعه
94

بایستند و نام کسانی را که به مسجد می‏آیند، به ترتیب بنویسند. وقتی هفتاد تن از آنها را نوشتند، می‏گویند: اینان به تعداد همان هفتاد نفری هستند که موسی از امّت خود برگزید. سپس در میان صف‏ها آنها را که غایب اند، جستجو می‏کنند و می‏گویند: فلانی کجاست؟ به آنان گفته می‏شود: وی بیمار است. می‏گویند: پروردگارا! شفایش بده تا نمازگزار جمعه باشد می‏گویند: فلانی کجاست؟ می‏گویند: به سفر رفته است. فرشتگان می‏گویند: خدایا! او را به سلامت بازگردان که او اهل نماز جمعه است. فلانی کجاست؟ می‏گویند: از دنیا رفته است و آنها می‏گویند: خدایا! از او درگذر که نمازگزار جمعه بود.۱

۱۴۳.امام باقر علیه السلام: هرگاه زمان آن فرا رسد که خداوند متعال، خلق را بر ‏انگیزد، روزها را می‏آورند. مردم، آنها را با نام و آرایه‏هاشان می‏شناسند. پیشاپیش آنها روز جمعه است؛ با نوری تابان و دیگر روزها به دنبال آن اند. گویی عروسی ارجمند و با‌وقار است که به سوی [همسر] عاقل و توانگری برده می‏شود. روز جمعه، شاهد و نگه دارنده کسانی است که به سوی نماز جمعه پیشی گرفته‏اند. سپس مؤمنان بر پایه شتافتنشان به نماز جمعه، وارد بهشت می‏شوند.۲

1.. إذا كانَ يَومُ الجُمُعَةِ أرسَلَ اللّهُ‏ تَعالىٰ مَلائِكَةً مَعَهُم أقلامٌ مِن ذَهَبٍ وصُحُفٌ مِن فِضَّةٍ، فَيَأتونَ ويَقفِونَ بِبابِ المَسجِدِ، ويَكتُبونَ أسامِي الَّذين يَأتونَ إلَى المَسجِدِ الأَوَّلَ فَالأَوَّلَ، فَإِذا كَتَبوا سَبعينَ مِنهُم قالوا: هٰؤُلاءِ بِعَدَدِ السَّبعينَ الَّذين اختارَهُم موسىٰ علیه السلام مِن اُمَّتِهِ، ثُمَّ يَتَخَلَّلونَ فِي الصُّفوفِ، ويَتَفَقَّدونَ الَّذينَ لَم يَحضُروا، فَيَقولونَ: أينَ فُلانٌ؟ قيلَ لَهُم: هُوَ مَريضٌ، فَيَقولونَ: اللّٰهُمَّ اشفِهِ حَتّىٰ يُقيمَ صَلاةَ الجُمُعَةِ، ويَقولونَ: أينَ فُلانٌ؟ قيلَ لَهُم: ذَهَبَ إلَى السَّفَرِ، فَتَقولُ المَلائِكَةُ: اللّٰهُمَّ رُدَّهُ سالِماً فَإِنَّهُ صاحِبُ الجُمُعَةِ، أينَ فُلانٌ؟ فَيَقولونَ: ماتَ، فَيَقولونَ: اللّٰهُمَّ اغفِر لَهُ فَإِنَّهُ كانَ يُقيمُ الجُمُعَةَ (مستدرك الوسائل: ج۶ ص۳۸ ح۶۳۶۷ و راجع کنز العمّال: ج۸ ص۳۷۸ ح۲۳۳۴۰).

2.. إِذا كانَ حينُ يَبعَثُ اللَّهُ تَعالَى الخَلقَ اُتِيَ بِالأَيَّامِ تَعرِفُهَا الخَلائِقُ بِاسمِهَا وَ حِليَتِها، يَقدَمُهَا يَومُ الجُمُعَةِ لَهُ نُورٌ سَاطِعٌ تَتبَعُهُ سَائِرُ الأَيَّامِ، كَأَنَّهَا عَرُوسٌ كَرِيمَةٌ ذَاتُ وَقَارٍ تُهدى إِلى ذي حُلُمٍ و يَسارٍ، ثُمَّ يَكونُ يَومُ الجُمُعَةِ شَاهِداً و حافِظاً لِمَن سارَعَ إِلَى الجُمُعَةِ، ثُمَّ يَدخُلُ المُؤمِنونَ الجَنَّةَ عَلَى قَدرِ سَعيِهِم إِلَى الجُمُعَةِ(الأمالی، طوسی: ص۴۳۷ ح۹۷۷، الأمالی، صدوق: ص۴۸۰ ح۶۴۷).

  • نام منبع :
    فرهنگ‌نامهٔ نماز جمعه
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری؛ مرتضي خوش نصيب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 15464
صفحه از 137
پرینت  ارسال به