صلوات بفرست و برای مردان و زنان مؤمن دعا کن. سپس قدری بنشین. پس از آن برخیز و بگو: «ستایش از آن خداست. او را می‌ستاییم و از او مدد می‌جوییم، و از پیشگاهش آمرزش و هدایت می‌طلبیم و به او ایمان داریم و به او توکّل می‌کنیم و از شرارت‌های نفْسمان و زشتی‌های اعمالمان به خدا پناه می‌بریم. هر که را خدا هدایت کند، گم‌راه کننده‌ای برایش نیست و هر که را گم‌راه کند، هدایتگری برای او نخواهد بود. گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست. یگانه است و بی‌شریک، و گواهی می‌دهم که محمّد، بنده و فرستاده اوست. او را با ره‌نمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد، اگر چه مشرکان نپسندند. او را برای جهانیان مایه رحمت قرار داد، بشارت‌دهنده و ترساننده، و به اذن خدا فراخوان به سوی او و چراغی فروزنده. هر که از خدا و فرستاده‌اش فرمان بَرَد، به رشد و کمال رسیده و هر که نافرمانی‌شان کند، ره گم کرده است.
ای بندگان خدا! شما را به تقوای خدایی سفارش می‌کنم که از فرمان‌بری‌اش هر کس را که از او فرمان بَرَد، سود می‌دهد و از نافرمانی‌اش هر کس را که از او نافرمانی کند، زیان می‌رسانَد؛ همان کس که بازگشتتان به سوی او و حسابتان بر عهده اوست؛ زیرا تقوا سفارش خدا در میان شما و پیشینیانتان است. خداوند متعال فرمود: (و ما به کسانی که پیش از شما کتاب [آسمانی] داده شده‌اند و نیز به شما، سفارش کرده‌ایم که از خداوند پروا کنید و اگر کفر ورزید، آنچه در آسمان‌ها و زمین است، بی گمان از آن خداوند است و خداوند بی‌نیازی ستوده است(. از پند الهی بهره گیرید و پایبند کتابش باشید؛ که رساترین موعظه، و برای بازگشت، خوش‌ترین سرانجام است.
بی تردید خداوند حجت [کافی] دارد تا کسی که [گمراه و] هلاک می‌شود جز از روی دلیل آشکار هلاک نشود و آن که از [هدایت و] حیات بهره می‌برد، جز از روی دلیلِ روشن از حیات بهره نبرد. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله رسالت خود را ابلاغ کرد. شما نیز پایبند وصیت او و آن دو چیز گران‌بهایی باشید که برای پس از خود میان شما نهاده است؛ کتاب خدا و اهل بیتش که

می‌کند، و آنان را با شادابی و شادمانی، رو به رو می‌سازد. شما را به کرامت پاینده الهی تشویق می‌کنم و از کیفرش ـ که پایان‌ناپذیر است و برای کسی که آن را بر خود واجب ساخته نجاتی نیست ـ می‌ترسانم. مبادا دنیا شما را بفریبد! و مبادا بدان اعتماد کنید؛ که آن سرای فریبکاری است. خداوند بر آن و اهلش نیست شدن را مقرر فرمود. پس، از آن پرهیزگاری و کار شایسته که خدا با آن، شما را بزرگ داشته، توشه گیرید؛ چه این که از کارهای بندگان جز آنچه بی آلایش است، به خدا نمی‌رسد و خداوند جز از پرهیزگاران نمی‌پذیرد. خداوند، شما را از جایگاه‌های آنان که ایمان آورده و کار شایسته انجام داده‌اند، و از جایگاه‌های آنان که کفر ورزیده و در غیر راه او کار کرده‌اند، باخبر ساخته و فرموده است: (آن، همان روزی است که مردم در آن جمع می‌شوند، و روزی که همه شاهد آن اند و ما آن را جز تا زمان محدودی به تأخیر نمی‌اندازیم و روزی که چون فرا رسد، هیچ کس جز به اذن خداوند سخن نمی‌گوید. برخی نگون‌بخت و برخی نیک‌بخت اند. امّا آنان که نگون‌بخت اند در آتش اند، آنان را در آن داد و فریادی است، و تا آسمان‌ها و زمین بر جاست در آن (آتش) جاودان اند، جز آنچه پروردگارت بخواهد. بی‌گمان، پروردگارت هر کاری بخواهد می‌کند؛ و امّا آنان که نیک‌بخت شده‌اند، در بهشت‌اند، تا آسمان‌ها و زمین برجاست در آن جاودان‌اند، جز آنچه پروردگارت بخواهد؛ [یعنی] بخششی قطع نشدنی(.
از خدایی که ما را در این اجتماع، گرد هم آورده است، می‌خواهیم که این روزمان را بر ما مبارک گردانَد و بر همه ما رحم آورد؛ که او بر هر کاری تواناست. بی‌تردید، کتاب خدا راست‌ترین گفتار و نیکوترین داستان است. خداوند متعال فرمود: (هر گاه قرآن خوانده شود، بدان گوش بسپارید و خاموش باشید؛ امید است مورد رحمت قرار گیرید(. پس فرمان خدا را بشنوید و برای دست یازیدن به رحمتش خاموش بمانید».
آن گاه سوره‌ای از قرآن تلاوت کن و پروردگارت را بخوان و بر پیامبر صلی الله علیه و اله