کند، در نوشتاری که نه محو می‌شود و نه تغییر مییابد، منافق نوشته می‌شود.۱
۳۵.پیامبر خدا صلی الله علیه و اله: هر کس که سه نماز جمعه [پياپى] را از روى اهمّيت ندادن به آن، ترک کند، خداوند بر دل او مُهر مىزند.۲
۳۶.پیامبر خدا صلی الله علیه و اله: هان! آیا گاه می‌شود که یکی از شما در فاصله یک یا دو میلی، گلّه گوسفندی را نگه دارد و دچار کمبود چراگاه شود و دورتر برود. آن گاه جمعه فرا برسد و او نیاید و در نماز جمعه شرکت نکند و جمعه [دیگری] فرا برسد و در نماز جمعه شرکت نکند و جمعه [دیگری] فرا برسد و در نماز جمعه شرکت نکند تا آن که خداوند بر دلش مُهر نهد؟۳
۳۷.پیامبر خدا صلی الله علیه و اله: بدانيد که خداوند، نماز جمعه را بر شما واجب ساخته است. هر کس که در زمان حيات من و پس از مرگم، از روى سبک شمردن و يا انکار، آن را ترک کند، با آن که پيشواى عادلى دارد، خداوند، جمع او را جمع نمىکند، و در کارش به او برکت نمى‌دهد. نه نمازش پذيرفته است و نه زکاتش و نه حجّ او و نه روزهاش، و نه [زندگى او] برکتى خواهد داشت، تا آن که توبه کند.۴
1.. مَن تَرَكَ الجُمُعَةَ مِن غَيرِ ضَرورَةٍ كُتِبَ مُنافِقاً في كِتابٍ لا يُمحىٰ ولا يُبَدَّلُ(مسند الشافعی: ص۷۰، کتاب الاُمّ: ج۱ ص۲۰۸).
2.. مَن تَرَكَ ثَلاثَ جُمَعٍ تَهاوُناً بِها طَبَعَ اللّهُ عَلىٰ قَلبِهِ(سنن أبی داود: ج۱ ص۲۷۷ ح۱۰۵۲، سنن الترمذی: ج۲ ص۳۷۳ ح۵۰۰).
3.. ألا هَل عَسىٰ أحَدَكُم أن يَتَّخِذُ الصُّبَّةَ مِنَ الغَنَمِ عَلىٰ رَأسِ ميلٍ أو ميلَينِ، فَيَتَعَذَّرَ عَلَيهِ الكَلَأُ، فَيَرتَفَعَ، ثم تَجيءُ الجُمُعَةُ فَلا يَجيءُ ولا يَشهَدُها! وتَجيءُ الجُمُعَةُ فَلا يَشهَدُها! وتَجيءُ الجُمُعَةُ فَلا يَشهَدُها حَتّىٰ يَطبَعَ عَلىٰ قَلبِهِ؟(سنن ابن ماجة: ج۱ ص۳۵۷ ح۱۱۲۷، المستدرك علی الصحیحین: ج۱ ص۴۳۱ ح۱۰۸۳).
4.. اِعلَموا أنَّ اللّهَ تَعالىٰ قَد فَرَضَ عَلَيكُمُ الجُمُعَةَ، فَمَن تَرَكَها في حَياتي وبَعدَ مَماتي ولَهُم إمامٌ عادِلٌ، استِخفافاً بِها وجُحوداً لَها، فَلا جَمَعَ اللّهُ شَملَهُ، ولا بارَكَ لَهُ في أمرِهِ، ألا ولا صَلاةَ لَهُ، ألا ولا زَكاةَ لَهُ، ألا ولا حَجَّ لَهُ، ألا ولا صَومَ لَهُ، ألا ولا بَرَكَةَ لَهُ حَتّىٰ يَتوبَ (عوالی اللآلی: ج۲ ص۵۴ ح۱۴۶، الذکری «المطبوعة فی موسوعة الشهید الأوّل»: ج۸ ص۱۹).
