151
فرهنگ نامه تجارت و داد و ستد

كه شامل اجاره، صلح و وكالت هم مى‏شود ؛

۲.هر گونه داد و ستد: گاه مراد از تجارت، مطلق داد و ستد است ؛ چه با هدف سودآورى باشد يا هدف از داد و ستد، سود و فايده نباشد ؛

۳.داد و ستد با هدف سودآورى: شيوه متعارف در معاملات تجارى، داد و ستد باهدف سودآورى است ؛ حتى برخى معناى لغوى تجارت را نيز «داد و ستد با هدف سودآورى» دانسته‏اند.۱ از اين رو، برخى فقيهان درآمدزايى را شرط تحقق تجارت برشمرده‏اند.۲

۴.پيشه: گاه داد و ستد به منزله يك «رفتار مستمر» كه لازمه برخى پيشه‏هاست معنا مى‏شود و گاه يك مورد داد و ستد به گونه اتفاقى و نادر روى مى‏دهد، يعنى انجام معامله شغل فرد شمرده نمى‏شود.
گفتنى است احكام و آداب ذكر شده در اينجا هر گونه داد و ستد را شامل مى‏شوند چه هدف و نتيجه آن سود بردن باشد يا نباشد و خواه طرفين معامله داد وستد را به عنوان شغل و كسب خود انتخاب كرده باشند، يا اين كار را صرفاً يك بار انجام دهند.
فقيهان با استناد به آيات و روايات، احكام و آداب گوناگونى براى داد و ستد برشمرده‏اند كه برخى از آن آيات و روايات، در عنوان‏هاى متفاوت اين مجموعه گزارش شده‏اند.
در مجموعه روايات و مباحث پيش رو، تنها به مهم ترين موارد مطرح شده در روايات مربوط به داد و ستد اكتفا شده و از ورود به مباحث و استدلالات فقهى پرهيز كرده‏ايم.
اكنون به اجمال به مهم ترين احكام و آداب الزامى داد و ستد اشاره

1.. ر . ك : أساس البلاغة : ص ۷۷ ، تاج العروس : ج ۶ ص ۱۲۸ .

2.. ر . ك : مسالك الأفهام : ج ۳ ص ۱۱۷ .


فرهنگ نامه تجارت و داد و ستد
150

۲.حرمت: برخى مشاغل و پيشه‏ها به سبب دارا بودن ويژگى ناپسند در اصل شغل، يا لوازم آن، حرام شمرده شده‏اند. ملاك اصلى در حرمت اين پيشه‏ها، فسادآور بودن آنها است.۱

۳.كراهت: در روايات اهل بيت عليهم‏السلام، برخى از پيشه‏ها به سبب آسيب زدن به روح انسانى، يا دارا بودن احتمال خطر انحراف از خوى اسلامى و انسانى، به عنوان شغل مكروه معرفى شده‏اند.۲

۴.مطلوبيت (استحباب اتخاذ): اهل بيت عليهم‏السلام شغل‏هايى را كه انجام دادن آنها آثار تربيتى شايسته داشته، يا احتمال انحراف كمترى دارند ستوده‏اند.۳ براى مثال، پيامبران عليهم‏السلام، چوپان، يا زارع بوده‏اند. اين دو عنوان را روايات ستوده‏اند. از سوى ديگر، تلاش فرد در راستاى برطرف كردن نيازهاى فرعى خويش، حفظ شأن و آبرو، برطرف ساختن نيازهاى فرعى خانواده كه با نام «توسعه بر عيال» از آن ياد مى‏شود، پيگيرى امورى كه جامعه اسلامى بدانها اهتمام دارد مى‏تواند به فعاليت‏هاى شخص رنگ الهى زده و آنها را به دايره استحباب نزديك‏تر سازد.

۵.اباحه (رَوا بودن): كسب و پيشه‏اى كه يكى از عنوان‏هاى چهارگانه پيشين را نداشته باشند روا و جايز شمرده مى‏شوند.

ب ـ احكام داد و ستد

واژه «تجارت» در اصطلاح فقيهان در معناهاى متفاوتى به كار رفته است:

۱.مطلق كسب: گاه تجارت در معناى مطلق كسب و اكتساب به كار رفته

1.. بحث تفصيلى آن در عنوان «معيار كلّى در صحت و بطلان معاملات» در ص۶۵ گذشت.

2.. تفصيل اين مبحث در عنوان «سخنى درباره شغل‏ها و كسب‏هاى نكوهيده» درص ۲۱۹ خواهد آمد .

3.. اين سخن استحقاق ثواب را اثبات نمى‏كند . زيرا استحقاق ثواب مشروط به قصد قربت است .

  • نام منبع :
    فرهنگ نامه تجارت و داد و ستد
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری؛ سيّدمجتبي غيوري
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 20302
صفحه از 296
پرینت  ارسال به