ميان نيازمندان و مستمندان، بذل و بخشش كند).۱
۱۸۷.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: همانا پاكيزهترين درآمد، درآمد بازرگانانى است كه چون سخنى گويند، دروغ نگويند و هر گاه امين شمرده شوند، خيانت نكنند و هر گاه وعده دهند، خُلفِ وعده نكنند و وقتى چيزى مىخرند، از آن نكوهش نكنند و وقتى چيزى مىفروشند، تعريف و تبليغ نكنند و هر گاه بدهكارند، [در پرداخت بدهى خود] تعلّل نورزند و هر گاه طلبكار باشند، [براى گرفتن طلب خود]، فشار نياورند.۲
۱۸۸.المعجم الكبيرـ به نقل از ابن عبّاس ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله نزد گروهى از تاجران [و كسبه بازار] آمد و فرمود: «اى گروه تاجران !». همگى گفتند: بله، اى پيامبر خدا ! و به طرف ايشان، گردن كشيدند. فرمود: «خداوند، در روز قيامت، شما را فاجر (دروغگو) بر مىانگيزد، مگر كسى را كه راستگو و درستكار و امانتپرداز باشد».۳
۱۸۹.الكافىـ به نقل از عبد اللّه بن قاسم جعفرى از يكى از افراد خاندانش ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله به حكيم بن حِزام، اجازه تجارت كردن نداد تا آن كه به ايشان تضمين داد: تقاضاى فسخ معامله را از خريدارى كه پشيمان شده است، بپذيرد [و
1.. يا مَعشَرَ التُّجّارِ ، أنتُم فُجّارٌ إلاّ مَنِ اتَّقى وبَرَّ وصَدَقَ ، وقالَ بِالمالِ هكَذا وهكَذا مجمعالبيان : ج ۲ ص ۶۵۶ ، مستدرك الوسائل : ج ۱۳ ص ۲۴۹ ح ۱۵۲۶۹ .
2.. إنَّ أطيَبَ الكَسبِ كَسبُ التُّجّارِ الَّذينَ إذا حَدَّثوا لَم يَكذِبوا ، وإذَا ائتُمِنوا لَم يَخونوا ،وإذا وَعَدوا لَم يُخلِفوا ، وإذَا اشتَرَوا لَم يَذُمّوا ، وإذا باعوا لَم يُطروا ، وإذا كانَ عَلَيهِم لَم يَمطُلوا ، وإذا كانَ لَهُم لَم يُعسِروا شعب الإيمان : ج ۴ ص ۲۲۱ ح ۴۸۵۴ ، نوادر الاصول : ج ۱ ص۳۳۰ .
3.. إنَّ رَسولَ اللّهِ صلىاللهعليهوآله أتى جَماعَةً مِنَ التُّجّارِ فَقالَ : يا مَعشَرَ التُّجّارِ ! فَاستَجابوا لَهُ ومَدّواأعناقَهُم ، قالَ : إنَّ اللّهَ باعِثُكُم يَومَ القِيامَةِ فُجّارا ، إلاّ مَن صَدَقَ وبَرَّ وأَدَّى الأَمانَةَ المعجم الكبير : ج ۱۲ ص ۵۴ ح ۱۲۴۹۹ ، سبل الهدى والرشاد : ج ۹ ص ۸ .
