است.۱
۱۶۳.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: خداوند، از بدعت گذار، نه روزهاى مىپذيرد، نه نمازى، نه صدقهاى (زكاتى)، نه حجّى، نه عمرهاى، نه جهادى، نه توبهاى و نه فِديهاى. [بدعت گذار] از اسلام خارج مىشود، همچنان كه مو از خمير، بيرون كشيده مىشود.۲
۱۶۴.الكافىـ به نقل از محمّد كه سند حديث را به معصوم عليهالسلام رسانده ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود: «خداوند، توبه بدعت گذار را نمىپذيرد».
گفته شد: چرا، اى پيامبر خدا؟
فرمود: «چون دلش سرشار از عشق به آن [بدعت] است».۳
۱۶۵.حلية الأولياءـ به نقل از عمر ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله [خطاب به عايشه]فرمود: «اى عايشه ! «كسانى كه دين خود را پراكنده ساختند و فرقه فرقه شدند»۴، اينان، همان بدعت گذاران و هواپرستان و گمراهان اين امّت هستند.
اى عايشه! براى هر گنهكارى، راه توبه باز است، مگر هواپرستان و بدعت گذاران، كه من از آنان بيزار هستم و آنان از من بيزارند.۵
1.إنَّ اللّهَ حَجَبَ التَّوبَةَ عَن صاحِبِ كُلِّ بِدعَةٍ (المعجم الأوسط : ج ۴ ص ۲۸۱ ح ۴۲۰۲ ، شعبالإيمان : ج ۷ ص ۶۰ ح ۹۴۵۷ و ص ۵۹ ح ۹۴۵۶) .
2.لا يَقبَلُ اللّهُ لِصاحِبِ بِدعَةٍ صَوما ، ولا صَلاةً ، ولا صَدَقَةً، ولا حَجّا، ولا عُمرَةً، ولا جِهادا ،ولا صَرفا ، ولا عَدلاً ، يَخرُجُ مِنَ الإِسلامِ كَما تَخرُجُ الشَّعرَةُ مِنَ العَجينِ سنن ابن ماجة : ج ۱ ص ۱۹ ح ۴۹ ، الصواعق المحرقة : ص ۴ .
3.بَى اللّهُ لِصاحِبِ البِدعَةِ بِالتَّوبَةِ ، قيلَ : يا رَسولَ اللّهِ ، وكَيفَ ذلِكَ ؟ قالَ : إنَّهُ قَد اُشرِبَ قَلبُهُ حُبَّهاالكافي : ج ۱ ص ۵۴ ح ۴ ، ثواب الأعمال : ص ۳۰۷ ح ۵ .
4.انعام : آيه ۱۵۹ .
5.إنَّ رَسولَ اللّهِ صلىاللهعليهوآله قالَ : يا عائِشَةُ ، «إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمْ وَكَانُواْ شِيَعًا»إنَّهُم أصحابُالبِدَعِ ، وأَصحابُ الأَهواءِ ، وأَصحابُ الضَّلالَةِ مِن هذِهِ الاُمَّةِ .
يا عائِشَةُ ، إنَّ لِكُلِّ صاحِبِ ذَنبٍ تَوبَةً ، إلاّ أصحابَ الأَهواءِ وَالبِدَعِ ، أنَا مِنهُم بَريءٌ وهُم مِنّي بُراءُ حلية الأولياء : ج ۴ ص ۱۳۸ الرقم ۲۶۳ ، المعجم الصغير : ج ۱ ص ۲۰۳ .
